ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Πολύς ο ντόρος γύρω από τα κλειδιά της χώρας, γύρω από το ποιος τα κρατά και που θα τα παραδώσει. Λες και έχουν θέληση ή αποστολή οι άθλιοι εντεταλμένοι »συγκυβερνήτες» να διαχειριστούν στην χώρα μας τίποτε άλλο εκτός από την απόγνωση, την μιζέρια, και πάνω από όλα την καταστολή.
Οι αρμοδιότητες της κυβέρνησης εξαντλούνται στις υπογραφές της υποτέλειας προς τους εντολοδόχους »δανειστές», και στο παρακρατικό έργο του υπουργού της καταστολής και του φασισμού Δένδια, όπως αποδεικνύουν οι χθεσινοβραδινές εισβολές στα σπίτια της Χαλκιδικής. Είναι λάθος να συγχέονται με την χούντα οι εισβολές αυτές. Η διαφορά έγκειται στο ότι στην χούντα ενίοτε χτυπούσαν την πόρτα. Σήμερα την σπάνε!
Ένα παζάρι με την τρόικα όχι για τα κλειδιά της εξουσίας (αυτά έχουνε παραδοθεί προ πολλού), αλλά για τους όρους του οριστικού χτυπήματος στην κοινωνία των εργαζομένων διεξάγεται σήμερα. Γιατί οι εμπαικτικές δηλώσεις για δήθεν αντεγκλήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα: Η προσέγγιση και η επιβολή της τρόικας στο ζήτημα της μη συγχώνευσης της Εθνικής και της Eurobank, είναι ενδεικτική των άμεσων προτεραιοτήτων του γερμανικού κυρίως ιμπεριαλισμού σε σχέση με το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μας και του συνόλου της οικονομικής ζωής του τόπου.
Είναι δημόσια εκδηλωμένη από την Ε.Ε. η κεφαλαιοκρατική ανάγκη της δημιουργίας τεράστιων τραπεζικών ομίλων για λογαριασμό κυρίως του γερμανικού τραπεζικού συστήματος. Αυτό υποδεικνύει άλλωστε η γερμανική στρατηγική για τον πλήρες διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων της Ε.Κ.Τ. (νομισματικός και εποπτικός),ώστε να έχουν τα χέρια τους πλήρως ελεύθερα για τις αναδιαρθρώσεις που προετοιμάζουν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα προς όφελος τους.
Μέχρι το 2015 θα πρέπει να είναι ήδη ξεκαθαρισμένο το τοπίο και συγκεντροποιημένη η αγορά. Μέσα στα πλαίσια αυτά, η επίθεση στις τράπεζες της Κύπρου ήταν μόνο η αρχή του ξεκαθαρίσματος.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Eurogroup Ντάισελμπλουμ, το πείραμα της Κύπρου θα έχει και συνέχεια. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Morgan Stanley, η Ελλάδα έχει το χειρότερο συνδυασμό κακής ποιότητας κεφαλαίων και χαμηλής κεφαλαιακής επάρκειας. Αυτό που συζητάνε τούτες τις ημέρες δεν αφορά μόνο τις απολύσεις στο Δημόσιο, δεν αφορά την διάλυση του εναπομείναντος κράτους πρόνοιας, αφορά κυρίως τους όρους της χειραγώγησης του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και δια μέσω αυτού στον ESM που θα αναλάβει συνολικότερα τον χαρακτήρα, το ιδιοκτησιακό καθεστώς και την λειτουργία τους. Ενδεχομένως φυσικά και την άμεση παράδοση τους στα μεγάλα ξένα ιδρύματα. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί επ’ ουδενί να αποκλειστεί μια πρωτύτερη »σωτηρία» των ουσιαστικά ήδη πτωχευμένων τραπεζών αυτών από τα χρήματα των ίδιων των καταθετών (αλλά και των εργαζομένων), πολλώ δε μάλλον εφόσον εσχάτως ονομάζονται »επενδυτές» σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη λογική.
Δεν πρόκειται φυσικά για ένα τεχνικό,λογιστικό ζήτημα, ούτε και για αμελητέα πολιτικά υπόθεση.
Πρόκειται για την εκμηδένιση των προϋποθέσεων για μια δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μέσα από την χρησιμοποίηση και ενός μεγάλου δημόσιου τραπεζικού πυλώνα. Σημαίνει την παράδοση των κλειδιών της οικονομίας της χώρας κεντρικά (αλλά και της οικονομίας χιλιάδων νοικοκυριών ειδικότερα) στα βαμπίρ του τραπεζικού συστήματος.
Παραδίδουν τα κλειδιά της οικονομίας της χώρας από την πίσω πόρτα και ξιφομαχούν μεταξύ τους μέσα από τα δελτία των 8 για τα κλειδιά της χρεοκοπημένης εξουσίας τους!
Η συγκυβέρνηση της κοινωνικής εξαθλίωσης, η συγκυβέρνηση του ξεπουλήματος της χώρας, θα συνεχίσει το έργο της μέχρι να διασφαλίσει ότι όντως ο νεοελληνικός κοινωνικός σχηματισμός θα πληροί όλες τις πολιτικές, κοινωνικές προϋποθέσεις που θέλουν οι διεθνείς νταβατζήδες της.
Οι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας εξελίξεις στην διεθνή πολιτική σκακιέρα, αλλά και οι διαρκείς μετασχηματισμοί των διαφόρων συμμαχιών έχουν αναμφίβολα σαφή επιρροή σε όλες τις ενδοχώριες εξελίξεις.
Η στροφή της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής προς την περιοχή της Ασίας, την περιοχή του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού (που μένει να δούμε εάν είναι συγκυριακή ή μόνιμη), η επιχείρηση επαναπροσέγγισης ανάμεσα σε Ισραήλ και Τουρκία (που αποκτά για την ώρα έναν σαφή προνομιακό ρόλο στον καταμερισμό της ενεργειακής αγοράς) είναι αμφότερα πολύ σημαντικά ζητήματα: Δείχνουν πως οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για παγκόσμια κυριαρχία είναι σε πλήρη εξέλιξη με την χώρα μας στην θέση όχι απλά του υπομόχλιου αυτών (κυρίως της λεπτής ισορροπίας ανάμεσα σε ΗΠΑ-Γερμανία), αλλά ενδεχομένως και της πλήρους απαγκίστρωσης από την ανάγκη να κρατιέται έστω και σαν τέτοιο.
Μπαίνει για αυτόν τον λόγο ξανά και ξανά το άμεσο καθήκον για τις προοδευτικές, αριστερές δυνάμεις στην Ελλάδα να τοποθετηθούν με ειλικρίνεια και σαφήνεια για τα ζητήματα τόσο της οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, όσο και των διεθνών της σχέσεων, την προσέγγιση με λαούς της περιοχής αλλά και την νέα θέση της στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας.
Προφανώς, η έλλειψη αυτής της απάντησης είναι που επιτρέπει στην εξόφθαλμα χρεοκοπημένη και φοβισμένη -καθώς φαίνεται από τον τρόπο που χτυπάει τον λαό- συγκυβέρνηση να στέκεται ακόμη, αλλά και να διαχειρίζεται την κοινωνία μέσα από την απειλή του μπαμπούλα της φυγής από το Ευρώ.
Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο
Eργατικό Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο 