Πρωτομαγιά 2024:Όλοι στην απεργία-πορεία

Αυτή την Πρωτομαγιά το βλέμμα και η καρδιά της παγκόσμιας εργατικής τάξης είναι στραμμένο στη πολύπαθη Παλαιστίνη.

Στέλνουν στο λαό της  Παλαιστίνης το πιο θερμό μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης για τον αντικατοχικό του αγώνα που οι δο­λοφόνοι πνίγουν στο αίμα.

Κρατάνε το χέρι των μαχητών της αντίστασης ενάντια στο κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και τους πολεμοκάπηλους  σε ΗΠΑ και Ε.Ε.

Η Ελλάδα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Σούδα μετατρέπεται σε προγεφύρωμα του Ισραήλ  και της αμερικάνικης στρατηγικής στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.

Στο όνομα ενός ιδιότυπου πατριωτισμού με βάσει το παλιό σύνθημα «πρώτα η Ελλάδα» όλο το πολιτικό σύστημα πλειοδοτεί με κορώνες και δηλώσεις για το ποιος είναι πιο πατριώτης!!!

Την ίδια στιγμή, το εκκρεμές του πολιτικού συστήματος  έχει στο σύνολό του μετακινηθεί προς τα δεξιά, με  την ακροδεξιά  να ενισχύεται απειλητικά εντός και εκτός της Ν.Δ., αλλά και όλες οι κυβερνητικές εναλλακτικές στο κέντρο και την αριστερά έχουν μετακινηθεί και αυτές προς τα δεξιά, στο όνομα του ρεαλισμού και του κυβερνητισμού με κάθε τρόπο.

Η ελληνική οικονομία παίρνει βαθμίδες επενδυτικές βαδίζοντας ξανά σε δρόμους φούσκας μακριά από την όποια παραγωγική της ανασυγκρότηση και την πραγματική οικονομία ενώ οι εργαζόμενοι βιώνουν ένα εργασιακό ολοκαύτωμα στις αμοιβές, στα ωράρια, στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Η εκμηδένιση των εργασιακών δικαιωμάτων και η μείωση της αξίας της εργασίας αποτελούν όρο ανάπτυξης του νεοφιλελευθερισμού για την εξασφάλιση της κεφαλαιοκρατικής αναπαραγωγής.

Αυτή η διαδικασία δεν είναι πρόσκαιρη.

Είναι μια αέναη διαδικασία που αναδεικνύει τον απόλυτο νόμο της επιβολής του ατομικού δικαιώματος του καπιταλιστή απέναντι στο συλλογικό δικαίωμα των εργαζομένων και της κοινωνίας. Με αυτόν τον τρόπο διαλύει την κοινωνία και την συνοχή της.

 Έτσι διαπερνά η νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα σαν κόκκινη κλωστή τις ζωές μας. Έτσι απαξιώνει την ίδια την ανθρώπινη ζωή, όπως έδειξε το έγκλημα των Τεμπών και μετατρέπει την Κυβέρνηση και μέρος του πολιτικού προσωπικού του νεοφιλελευθερισμού σε συνεργούς στο δολοφονικό έγκλημα των Τεμπών.

Αυτή η πολιτική δεν μπορεί να αλλάξει. Μόνο να ανατραπεί μπορεί.

Η ενότητα των εργαζομένων, η μαζική συμμετοχή τους στα συνδικάτα, στις μαζικές συλλογικές οργανώσεις, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης μπορεί να αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα που σήμερα φαντάζει ζοφερό και τροφοδοτεί σαν μοναδική αντιπολίτευση την ακροδεξιά απέναντι στο ακροκεντρώο-δεξιό μέτωπο που έχει την κυβερνητική διαχείριση.

Η ταξική πάλη έχει φέρει τις ανθρώπινες κοινωνίες εδώ που είναι σήμερα. Η ιστορία της ανθρώπινης κοινωνικής εξέλιξης είναι η ιστορία της ταξικής πάλης.

Ο κόσμος της εργασίας παρά τις απόλυτα αντίξοες συνθήκες   είναι ανάγκη να συγκροτήσει  ένα ενιαίο κοινωνικό μέτωπο αγώνων με βασικές αξίες την εργασία, την δημοκρατία, την δικαιοσύνη, την κοινωνική και διεθνιστική αλληλεγγύη, που θα αποκαλύπτει  και την ανάγκη για ριζικούς κοινωνικούς μετασχηματισμούς.

Η δημιουργία ενός συνεκτικού μαζικού μετώπου που θα απαντά στις ανάγκες των εργαζομένων και ευρύτερων λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και θα προτείνει

-Την δημιουργία ενός εκτεταμένου κράτους πρόνοιας στην υγεία, παιδεία, πολιτισμό και αθλητισμό.

-Την άμεση και γενναία αύξηση των μισθών με παράλληλη μείωση των ωρών εργασίας.

-Την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με κατεύθυνση των πόρων της παραγωγικής διαδικασίας πρωτογενούς τομέα και μεταποίησης και την γενναία φορολογία του χρηματοπιστωτικού τομέα.

-Την μεγάλη  μεταφορά εισοδήματος από τα ολιγαρχικά και εύπορα στρώματα για την χρηματοδότηση των αναγκών της κοινωνίας.

-Την άμεση απεμπλοκή της χώρας από το αμερικανονατοϊκό άρμα και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που είναι η κύρια αιτία των πολεμικών συρράξεων.

Αυτή η μίνιμουμ ρεαλιστική πρόταση μπορεί να γίνει αντικείμενο πάλης των εργαζομένων ώστε να δημιουργήσει προοδευτικές πολιτικές εξελίξεις και να φέρει τον κόσμο της εργασίας στο πολιτικό προσκήνιο.

Οι Πρωτομαγιάτικες κόκκινες σημαίες μας δείχνουν τον δρόμο.

Σοσιαλισμός και όχι βαρβαρότητα.  

Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο

Μαρία Καρυστιανού:«Προσπαθούν να μας γονατίσουν. Είμαστε πολύ περισσότεροι από τους καλοβολεμένους»

Στη κατάμεστη αίθουσα του ΤΕΕ Μαγνησίας στο Βόλο που διοργανώθηκε η εκδήλωση «Τέμπη 2023» μίλησε η  Μαρία Καρυστιανού που συγκίνησε και καταχειροκροτήθηκε από όλους.

Διαβάστε την ομιλία της:

«Στις 28 Φεβρουαρίου 2023 άλλαξε η ζωή όλων μας. Με διαφορετικό τρόπο για τον καθέναν. Η κοινωνία δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια, αλλά ούτε και η εξουσία, όσον αφορά τη δημόσια εικόνα της. Ένα φρικτό έγκλημα γίνεται η αιτία για να φανερωθεί όλη η διεφθαρμένη πραγματικότητα, απόρροια χρόνιας κρατικής ασυδοσίας και ατιμωρησίας. Παθογένεια το χαρακτηρίζουν οι ειδικοί. Χρόνια παθογένεια το ονοματίζουν οι πραγματικοί ένοχοι και υπεύθυνοι. Στη συνέχεια νίπτουν τας χείρας τους και συνεχίζουν την κανονικότητά τους, διατηρώντας αυτή την εγκληματική παθογένεια, επιδεικνύοντας πως το θέμα δεν τους αφορά. Λες και δεν είναι στις υποχρεώσεις τους η θεραπεία και η λύση των προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνία. Δεν τους αγγίζουν καν αυτές οι απόψεις.

Και ψέματα. Αδιανόητα, ξεδιάντροπα ψέματα, γεμάτα ειρωνεία και αλαζονεία. Η αλαζονεία της σιγουριάς πως είμαι ανώτερος όλων των άλλων και κανείς δεν μπορεί να με κουνήσει από τη θέση που εκ γενετής με προόρισαν. Δυνατή προπαγάνδα. Προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο από αυτό που βιώνουμε. Μα, είναι δυνατόν; Μάθαμε να μην πιστεύουμε στα μάτια και τα αυτιά μας; Συνηθίσαμε στην κακοποίηση; Πιστέψαμε ότι δεν μας αξίζει τίποτα καλό και ότι έτσι θα είναι πάντα η ζωή μας; Αβέβαιοι; Αυτό θεωρούν κανονικό; Αυτό τους εξασφαλίζει. Αυτό τους κινεί. Η αβάσταχτη βεβαιότητα του Εγώ.

Μας απαντούν με γελοίο κυνισμό και αυθάδεια, παρακάμπτοντας το συμβάν: “Ετσι λειτουργούσαμε πάντα, γιατί τώρα να αλλάξουμε; Τόσα χρόνια ήσασταν υπομονετικοί και άβουλοι, υποταγμένοι στην κακοποίησή σας. Αποδεχόμενοι πειθήνια τα κρατικά εγκλήματα το ένα μετά το άλλο. Ηταν η κακή η ώρα, ήταν οι κακές οι ώρες. Σας επιτρέπαμε μερικές στιγμές διαμαρτυρίας, που γρήγορα τις σβήναμε, ίσα ίσα για να ξεθυμάνετε”.

«Από δω και στο εξής θα πασχίζουν να σβήνουν τις διαμαρτυρίες μας όλο και πιο γρήγορα. Με απαξίωση, με πρόστιμα, με καπνογόνα, με ό,τι περνά απ’ το γεμάτο εξουσία χέρι τους. Όχι. Αρκετά! Και το “όχι” μας είναι “όχι”. Και γι’ αυτό το έγκλημα, το έγκλημα των Τεμπών, πιστεύουν πως θα μείνουν χωρίς τιμωρία, γιατί αυτοί που το τέλεσαν βρίσκονται στην εξουσία και έχουν τη νομιμοποιημένη αλαζονεία να αποφασίζουν οι ίδιοι αν θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη ή όχι. Ασύλληπτο ακόμα κι ως ιδέα, αδιανόητη ακόμη και η αναφορά τους σε μία πρόταση.

Όμως, αυτό το βιώνουμε. Δούλεψε καλά η μεθοδική χρόνια πλύση εγκεφάλου. Και, χωρίς ουσιώδη αντίδραση, φτάσαμε πλέον εδώ. Θάβουμε τους νεκρούς μας και βλέπουμε σε βίντεο τη συγκάλυψη του εγκλήματος και της λαθρεμπορίας απ’ τους κυβερνώντες σαν να παρακολουθούμε ταινία τρόμου και όχι την ίδια την πραγματικότητα. Σε επιτήρηση απ’ την Ευρωπαϊκή Άνωση για την κατάλυση του κράτους δικαίου σε μια κατά τα άλλα δημοκρατική χώρα. Συνηθίσαμε να μην απαιτούμε, να μη διεκδικούμε, να μην πιστεύουμε ότι αξίζουμε το καλύτερο».

«Προσπαθούν να μας γονατίσουν. Είμαστε πολύ περισσότεροι από τους καλοβολεμένους»

«Εμείς, οι ορφανοί γονείς, μαζί με την κοινωνία επιζητούμε την οριστική ίαση των παθογενειών, τη θεραπευτική επάνοδο του κράτους δικαίου μέσα από την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, των διεφθαρμένων, των μόνιμα καλοβολεμένων εις βάρος όλων μας. Είναι ευτελιστική και γελοία η εικόνα όσων τρέμουν μη χάσουν τα προνόμια και τη θέση τους. Οποία κατάντια!

Ο σκοταδισμός και η τυραννία ενδύονται το φιλελεύθερο λαμπερό δημοκρατικό καθεστώς μέσα από τηλεοπτικές δηλώσεις υπόλογων πολιτικών, υποστηρικτικών τους δημοσιογράφων. Ανθρωποειδή, που φέρουν μεν πτυχίο δημοσιογραφίας αλλά το έχουν μετατρέψει σε κίτρινη και κατάπτυστη φυλλάδα. Αντί να τιμούν το δικαίωμα της ενημέρωσης, σκορπίζουν τρόμο και παραπλάνηση. Οι ίδιοι στη συνέχεια συστρατεύονται πολιτικά μαζί τους. Όλα σβήνουν στον βωμό της διαφθοράς και της εξουσίας.

Παραπλάνηση και πλύση εγκεφάλου. Στις πλήρως ελεγχόμενες ειδήσεις, αντί να ακούμε “δεύτερη χώρα στη διαφθορά η Ελλάδα και προτελευταία σε μισθούς”, ακούμε πόσο τυχεροί είμαστε. Πόσο σπουδαίοι είναι οι κυβερνώντες και πόσο ασφαλείς και σταθεροί προχωράμε ανοδικά. Αλήθεια, εσείς έτσι αισθάνεστε; Μα, σε ποιους απευθύνονται; Για ποια χώρα μιλάνε; Σίγουρα όχι για την Ελλάδα που ζούμε εμείς. Παίζουν με το μυαλό μας».

«Δεν είδα κανέναν πολιτικό ηγέτη να λέει για τα άδικα του συστήματος και πώς θα αλλάξουν υπέρ του πολίτη. Δεν σχολιάσατε καν. Ταυτοχρόνως, όμως, αλλάζουν τους νόμους και τις διατάξεις κατά το πώς τους βολεύει. Ασταμάτητα. Προσπαθούν ακόμα να γονατίσουν οικονομικά και εμάς τους γονείς με παράλογες “φωτογραφικές” ξαφνικές τροποποιήσεις. Παρανομούν απροκάλυπτα και κανείς δεν ασχολείται.

Αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα, όμως, μήπως τελικά εξυπηρετεί αρκετούς που βρίσκονται εντός του; Κάποιοι φωνάζουν, αλλά “τόσο όσο”. Κάποιοι μπαίνουν ήδη σε κρυφές συμφωνίες, κρυφά ανταλλάγματα. Δημοσίως διαφωνούν, αλλά τι γίνεται κεκλεισμένων των θυρών; Αλλοι αλλάζουν με μεγάλη ευκολία κόμματα, εγκαταλείποντας την ιδεολογία που κάποτε υιοθέτησαν, γιατί προφανώς δεν βρέθηκαν εκεί κινούμενοι από αυτήν, αλλά μόνο για την καρέκλα. Δεν αισθάνονται καμία ντροπή να κατηγορούν ένα κόμμα και στη συνέχεια να πολιτεύονται με αυτό.

Το πολιτικό μας σύστημα στηρίζεται σε σκοτεινά deals με μοναδικό κίνητρο το χρήμα. Η τύχη της ζωής των παιδιών μας και της χώρας κρίθηκε και κρίνεται από τέτοιες σκοτεινές συμφωνίες. Καταχειροκροτούμενες, μάλιστα».

«Για εμάς υπάρχει ένα όραμα. Ακόμα κι αν θάψαμε σε κομμάτια ό,τι πιο ιερό γεννήσαμε, υπάρχουν μέσα μας το φως και η ανάσταση. Αν κανείς δεν νοιάζεται για εμάς, θα φροντίσουμε εμείς. Εμείς κι όλοι οι φωτεινοί άνθρωποι θα νοιαστούμε για τη ζωή μας, για τα παιδιά μας. Οπου κι αν βρίσκονται. Δεν είναι κομματικό ζητούμενο η αξιοπρέπεια και η ευζωία. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα, που απαιτούμε να επανέλθει άμεσα. Θα φωνάζουμε γι’ αυτό. Η οργή μας θα μεταμορφώνεται σε δύναμη. Διακρίνουμε πια τις σειρήνες της παραπλάνησης. Αυτές που υπονομεύουν και υποβαθμίζουν την πίστη μας. Γιατί εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς. Δεν κινούμαστε από σκοπιμότητες. Λαχταρούμε να βγούμε από τον βούρκο και να αναπνεύσουμε ελεύθερα.

Έχουμε ξαναβγεί από δυσκολίες με σύντροφο τον πόνο. Είμαστε πολύ περισσότεροι από τους καλοβολεμένους. Για τα παιδιά μας, τα νεκρά και τα ζωντανά, το οφείλουμε. Θα το κάνουμε. Όλα πλέον είναι ξεκάθαρα στο φως της αλήθειας που μας οδηγεί. Οι ρωγμές στο σύστημα έγιναν. Και είναι μεγάλες. Τίποτε δεν μας σταματά! Όλα θα αλλάξουν από εμάς. Από την κοινωνία. Από την ένωση των δίκαιων ψυχών. Η δικιά μας λύτρωση θα είναι αυτό που ήδη συμβαίνει.

Ας λείπουν τα παιδιά μας – τα αγαπάμε πιότερο ακόμη κι από πριν, που τα είχαμε στην αγκαλιά μας. Τότε που κοιμούνταν ακόμη στα κρεβάτια τους, ασφαλή, γεμάτα όνειρα και ελπίδα. Αγαπημένα μας παιδιά, μακάρι να γνωρίζαμε από πριν πόσο μεγαλώνει η καρδιά μας για να σας φτάσει. Σας ευχαριστώ».

Συλλογικά, μαζικά, αγωνιστικά ενάντια στην βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού

• Η ομιλία της Βανέσσα Αλιχού, μελος του Δ.Σ. του Ε.Κ.Π. στη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση

Είμαστε εδώ σήμερα ενώ τα τύμπανα του πολέμου ηχούν βροντερά. Μια γενικευμένη παγκόσμια σύρραξη είναι προ των πυλών. Οι φονιάδες των λαών του δυτικού πολιτισμού με την επιλεκτική τους ευαισθησία αναγνωρίζουν μόνο το δικαίωμα στην «αυτοάμυνα» στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ να κτυπάει τη πρεσβεία του Ιράν στη Δαμασκό, να δολοφονεί μαζικά τους αγωνιζόμενους Παλαιστίνιους από τον Οκτώβρη.

 Η ταύτιση της Ελλάδας με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και την «ιερή αμυντική συμμαχία» του ΝΑΤΟ όπως δήλωσε χωρίς ντροπή το Αμερικανάκι  μας οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια για το λαό και την χώρα. Με ποσό αίμα, με πόση φτώχεια και εξαθλίωση θα πληρώσουν ακόμα οι λαοί? Οι ίσες αποστάσεις δεν είναι ούτε απάντηση ούτε λύση.

Όμως οι λαοί δεν είναι πιόνια τους και υποτακτικοί τους, η αυτοάμυνα, ο αγώνας για ελευθερία και ανεξαρτησία είναι δικαίωμα και ανάγκη επιβίωσης.

Είμαστε εδώ σήμερα σε άλλη μια απεργία γιατί πολύ απλά η χώρα μας βρίσκεται στον πάτο σε όλους τους τομείς και στην παιδεία και την υγεία και στη δημοκρατία.

Έλλειψη μέτρων κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας εξευτελιστικοί μισθοί σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ανεργία απλήρωτες υπερωρίες απουσία ελεγκτικών μηχανισμών στην αγορά εργασίας κατάργηση οκτάωρου αφαίρεση από τα συνδικάτα το δικαίωμα να διαπραγματεύονται τον κατώτατο μισθό ελαστικές σχέσεις εργασίας και μια αύξηση του κατώτατου μισθού που δεν φτάνει ούτε για ένα κιλό ψωμί είναι μερικές μόνο από τις βασικές αποφάσεις της ΝΔ που μας φέρνουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.

Χιλιάδες οι συνάδελφοι -εσωτερικοι μετανάστες στον τουρισμό και τον επισιτισμό που θα στελεχώσουν τη δήθεν βαριά βιομηχανία του τουρισμού χωρίς συλλογικές συμβάσεις με μισά ένσημα και με αμοιβή πλήρως αναντιστοιχη με την εργασία τους χωρίς δώρα και επιδόματα. Χιλιάδες και οι μετανάστες από άλλες χώρες που θα απασχοληθούν στον τουρισμό με ακόμα χειρότερους όρους από μας για την ίδια θέση μόνο και μόνο επειδή είναι μετανάστες.

Σε παρόμοια θέση βρίσκονται και όλοι οι συμβασιούχοι που αναγκάζονται να ζουν μέσα στην επισφάλεια που ενώ καλύπτουν πάγιες θέσεις και ανάγκες πληρώνονται λιγότερο και για το σύστημα είναι αόρατοι.

Δεν μπορεί να είναι αόρατοι και υπονομευτές για τους αυτοαποκαλούμενους και μοναδικούς ταξικούς επαναστάτες που κηρύσσουν την ανυπακοή εκ του ασφαλούς.

Δεν είναι σίγουρα όμως αόρατοι για μας.  Ίση αμοιβή για ίση εργασία είναι εκείνο το αίτημα που θα βάλει το ταξικό πρόσημο και όχι οι αντισυγκεντρώσεις.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Η κραυγή και ο αταλάντευτος αγώνας του συλλόγου των γονιών για το έγκλημα στα Τέμπη ταρακούνησε και κινητοποίησε την κοινωνία της εργασίας και δεν θα σταματήσει αν δεν βρει δικαίωση και δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι από το Καραμανλή μέχρι το Μητσοτάκη που απεγνωσμένα προσπαθούν να συγκαλύψουν το έγκλημα και τις ευθύνες τους.

Συμπέρασμα μόνο συλλογικά, μαζικά, αγωνιστικά με στόχο την ανατροπή της αντεργατικής αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και συνολικά της βαρβαρότητας του νεοφιλελευθερισμού μπορούμε να νικήσουμε και θα νικήσουμε. Και όχι με μια απεργία επετειακή της ανύπαρκτης και ανυπόληπτης ΓΣΕΕ.

Το εργατικό κίνημα, το φοιτητικό κίνημα, ολόκληρος ο λαός αγωνίζεται σήμερα για τη δημοκρατία, για τη δικαιοσύνη, για δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία για αξιοπρέπεια στη δουλειά και στη ζωή, για την Παλαιστίνη μέχρι τέλους, για την ειρήνη με δικαιοσύνη, για την ματαίωση των σχεδίων των φονιάδων των λαών.

Όχι άλλη σιωπή για τη Γάζα

Μαρτυρία

«Είναι προφανές ότι το Ισραήλ επιδιώκει να αφανίσει τον παλαιστινιακό λαό, πιστεύοντας πως δεν είναι εφικτή η συνύπαρξη στα εδάφη της Παλαιστίνης. Οι τελευταίες εξελίξεις μετά την 7η Οκτωβρίου δείχνουν την απανθρωπιά του Ισραήλ, αλλά και την αλαζονεία και την αδιαφορία του απέναντι στη διεθνή κοινή γνώμη, παρ’ όλη την παγκόσμια συμπόνια προς τους Παλαιστίνιους»

Της Σάλμα Α. Σάουα*

Όταν γύρισα τελευταία φορά από τη Γάζα, τον Δεκέμβριο του 2022, με ρώτησαν κάποιοι φίλοι μου πώς τη βρήκα. Τους είπα είναι όμορφη. Με κοίταξαν περίεργα: Πώς μπορεί η Γάζα, που είναι μια μεγάλη φυλακή, να είναι όμορφη; Και τους εξήγησα ότι είναι όμορφη γιατί ο κόσμος είναι ευδιάθετος και πάντα λέει «δόξα τω Θεώ» («Αλ Χαμντουλιλάχ») ανεξαρτήτως του τι παθαίνει. Το συνοδεύει συνήθως με το «ας ελπίζουμε να μη χειροτερέψει η κατάσταση».

Αλλά δυστυχώς κάθε φορά έρχονται χειροτέρα γεγονότα… Αφού μας κλέψανε τη γη, μας διώξανε από τα χωράφια μας και μας στρίμωξαν σε ένα μικρό κομμάτι γης, ενώ συνεχίζουν να κλέβουν τα χωράφια μας, το νερό μας και τη ζωή μας.

Ο κόσμος της Γάζας (και της Παλαιστίνης γενικά) πάντα βρίσκει λύσεις για τα προβλήματά του. Για παράδειγμα, δεν είχαμε ηλεκτρικό ρεύμα στη Γάζα για πολλά χρόνια και ο κόσμος βρήκε εκατοντάδες τρόπους για να παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Και όπως είπε ο εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης, ο Μαχμούντ Νταρουίς, «η Γάζα δεν είναι η πιο όμορφη πόλη, ούτε η πιο πλούσια, αλλά ταυτίζεται με την ιστορία ολόκληρης της πατρίδας μας, γιατί είναι πιο άσχημη, πιο φτωχή, πιο μίζερη και πιο αδυσώπητη στα μάτια των εχθρών μας.

»Γιατί είναι ανάμεσά μας η πιο ικανή να διαταράσσει τη διάθεση του εχθρού και τη βολή του. Γιατί είναι ο εφιάλτης του. Γιατί τα πορτοκάλια της έχουν νάρκες, γιατί τα παιδιά της δεν έχουν ζήσει παιδικά χρόνια, ούτε οι γέροντές της γηρατειά και οι γυναίκες της δεν έχουνε επιθυμίες. Γιατί είναι απ’ όλους μας η πιο όμορφη, η πιο αγνή και η πιο πλούσια και αυτή που αξίζει τη μεγαλύτερη αγάπη»**.

Ένα από τα πρώτα σπίτια όπου ζούσαμε όταν γύρισε η οικογένειά μου από το Κουβέιτ στη Γάζα (τη δεκαετία του εβδομήντα του περασμένου αιώνα) ήταν ένα διώροφο σε έναν δρόμο που είχε κυρίως μονοκατοικίες ή διώροφα κτίρια. Ενα από αυτά ήταν το σπίτι μιας οικογένειας συγγενών. Εδώ να πω ότι έχω ένα μεγάλο σόι με πολλούς διαφορετικούς κλάδους, που έχει μια καταγραμμένη ιστορία που πάει τουλάχιστον 700 χρόνια πίσω.

Η οικογένειά μου προέρχεται από μια ιστορική περιοχή της παλιάς Γάζας, η οποία ήταν μακριά από τη θάλασσα, όπως και οι πιο πολλές παλιές πόλεις στη Μεσόγειο. Σε αυτό το σπίτι λοιπόν μένανε τέσσερις θείες, η μία ήταν από τις πρώτες γυναίκες παιδίατρους στη Γάζα και οι άλλες αδελφές ήταν όλες γυναίκες επαγγελματίες, γνωστές για τις επαγγελματικές και διαπροσωπικές δεξιότητές τους.

Αυτό το σπίτι ήταν 4-5 τετράγωνα μακριά από το Νοσοκομείο Αλ-Σίφα, το μεγαλύτερο στην Πόλη της Γάζας. Και λόγω της ηλικίας τους (από 70 ώς 80 χρόνων) οι κυρίες αυτές δεν φύγανε στη νότια Γάζα με τη νοσοκόμα τους όταν ξεκίνησε η γενοκτονία στις 7 Οκτωβρίου του 2023.

Τη μέρα που ο ισραηλινός στρατός διέπραξε τη σφαγή στο Αλ Σίφα, στις 3 Απρίλιου 2024, τις ειδοποίησαν ότι είναι ασφαλείς και να μείνουν στο σπίτι. Στη διάρκεια της σφαγής χάθηκε η επικοινωνία μαζί τους. Όλη η ευρύτερη οικογένεια άρχισε να προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί τους. Και βάλαμε όλοι μας ειδοποιήσεις στα κοινωνικά δίκτυα για οποιονδήποτε μπορούσε να επικοινωνεί μαζί τους να μας ειδοποιήσει.

Η γκρεμισμένη μονοκατοικία όπου ζούσαν μέχρι πριν από λίγες μέρες οι τέσσερις θείες μου, δίπλα στο νοσοκομείο Αλ Σίφα. Στην ένθετη φωτογραφία η θεία μου, ένα από τα θύματα – το 80ό που θρηνούμε στο σόι μου. Ποιος θα πει την ιστορία της;

Οταν σταμάτησε η σφαγή πήγε ο κόσμος να δει τι έγινε με αυτές τις κυρίες και βρήκαν το σπίτι τους βομβαρδισμένο και εκείνες θαμμένες κάτω από τα συντρίμμια του. Δεν έμεινε τίποτε όρθιο. Πώς νιώθανε άραγε οι γυναίκες αυτές όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι τους μ’ εκείνες μέσα, ποιες ήταν οι τελευταίες στιγμές της ζωής τους; Και αυτές οι ζωές πώς θα καταγραφούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Ως απλοί αριθμοί χωρίς τις ιστορίες τους, τα επιτεύγματα ή τα συναισθήματά τους;

Αυτές οι κυρίες ήταν τα ογδοηκοστά (80ά) θύματα της εκτεταμένης οικογένειάς μου. Όμως οι νεκροί είναι πολύ περισσότεροι. Μια οικογενειακή φίλη μας με την κόρη της, οι οποίες είχανε φύγει στην αρχή της γενοκτονίας στη νότια Γάζα, αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω στο σπίτι τους, αφού βομβαρδίστηκε και αυτό που μένανε στα νότια.

Η φίλη αυτή αγαπούσε τα λουλούδια πάρα πολύ και είχε έναν όμορφο κήπο. Πριν από τρεις εβδομάδες, ο ισραηλινός στρατός τις έδιωξε ξανά από το σπίτι τους και φύγανε χωρίς ρούχα, χωρίς τίποτε. Κάποια στιγμή ενώ περπατούσαν στον παραλιακό δρόμο για να πάνε νότια, τις σκότωσαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες και ο κόσμος τις βρήκε μέσα στα αίματα ύστερα από πολλές ώρες.

Το οικογενειακό μας σπίτι στη Γάζα, σε καλύτερες μέρες..

.

Ο,τι απέμεινε από το οικογενειακό μας σπίτι στη Γάζα μετά τον βομβαρδισμό του 2014…

Οι γονείς μου κάποια στιγμή ήταν αισιόδοξοι και έτσι χτίσανε το σπίτι μας σε ένα οικόπεδο που είχαμε κληρονομήσει από τον παππού μου – σε ένα κομμάτι του, γιατί το υπόλοιπο το είχε πάρει το Ισραήλ… Κι αυτό το σπίτι είδε κάποιες άσπρες μέρες, αλλά από το 2001 άρχισε να βομβαρδίζεται. Στην αρχή είχανε καταστραφεί τα παράθυρα και οι πόρτες, τα ξαναφτιάξαμε, ξαναχτυπήθηκαν άπειρες φορές. Και τελικά το 2014 βομβαρδίστηκε και δεν έμεινε ούτε μια πέτρα όρθια…

Είναι προφανές ότι το Ισραήλ έχει ως στόχο να αφανίσει τον παλαιστινιακό λαό, αφού έχουν την άποψη πως δεν είναι εφικτή η συνύπαρξη των δύο αυτών λαών στα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης. Οι τελευταίες εξελίξεις μετά την 7η Οκτωβρίου δείχνουν την απανθρωπιά και τη βίαιη και ρατσιστική συμπεριφορά του Ισραήλ, αλλά και την αλαζονεία και την αδιαφορία του απέναντι στη διεθνή κοινή γνώμη, παρ’ όλη την παγκόσμια συμπόνια προς τους Παλαιστίνιους.

Από την άλλη πλευρά, η παλαιστινιακή ηγεσία δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες μεταξύ των παρατάξεών της. Μια ελπιδοφόρα παρατήρηση, ωστόσο, είναι οι βαθιές πολιτικές αλλαγές που συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες είναι πρωτόγνωρες – αλλαγές όπως η αντίσταση πολλών κυβερνήσεων, αλλά και των ίδιων των πολιτών ενάντια στην κυριαρχία των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

* ­Η δρ Σάλμα Α. Σάουα γεννήθηκε στο Κουβέιτ από Παλαιστίνιους γονείς που κατάγονταν από τη Γάζα (έχει και λιβανέζικες ρίζες). Οταν επέστρεψε με την οικογένειά της στη Γάζα, φοίτησε σε Δημοτικό και Γυμνάσιο της Ιερουσαλήμ και σε Λύκειο της Γάζας. Σπούδασε Οικονομικά στο Κάιρο. Εργάστηκε στην Αίγυπτο και στη Γάζα. Πήρε υποτροφία Fulbright για μάστερ στη διοίκηση επιχειρήσεων στη Νέα Υόρκη, όπου επίσης εργάστηκε, και στη συνέχεια έκανε διδακτορικό στην Αγγλία.

Στην Ελλάδα ήρθε το 2001. Ασχολείται με την εκπαίδευση, το life coaching και τον πολιτισμό. Εχει δημοσιεύσει διάφορα άρθρα. Αυτό το διάστημα γράφει ένα βιβλίο για την ιστορία της Παλαιστίνης ιδωμένη μέσα από τα μάτια μιας μητέρας. Είναι υπεύθυνη πολιτισμού της Παλαιστινιακής Παροικίας στην Ελλάδα. Εχει μια εξαιρετική κόρη.

Τέσσερις γενιές από την οικογένειά της ανέλαβαν πολιτικές θέσεις σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Ο πατέρας της έφυγε από τη ζωή το 2001 ενώ ήταν δήμαρχος της Γάζας. Η μητέρα της ήτανε από τις λίγες ανεξάρτητες βουλευτίνες στην Παλαιστίνη από το 1996 μέχρι το 2017 που έφυγε από τη ζωή. Σήμερα έχει θείους και ξαδέλφια που έχουν αναλάβει διάφορα αξιώματα σε πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές θέσεις, παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν από την ισραηλινή κατοχή.

Πηγή:https://www.efsyn.gr/