ΣΧΕΔΙΟ «ΑΘΗΝΑ»

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΠΟΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

ΤΗΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

 

Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, χρόνια προσαρμοσμένο στη νεοφιλελεύθερη λογική που δένει κάθε γνωστική διαδικασία με το κέρδος και την άμεση ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο, δεν είναι ένα σύστημα που ανταποκρίνεται στην ανάγκη της κοινωνίας για αληθινή, ολόπλευρη μόρφωση. Δεν ανταποκρίνεται στο αληθινό νόημα της γνώσης, που είναι εξολοκλήρου μια κατεξοχήν κοινωνική αξία με κατεύθυνση την ισόμετρη και δίκαιη ανάπτυξη της κοινωνικής αναπαραγωγής.

Η «Ενιαία Γνώση» που θεωρεί τη διαδικασία μόρφωσης μια ολιστική διανοητική διαδικασία που αποτελείται από ενιαίους κύκλους σπουδών και ενιαίες δοµές εκπαίδευσης ώστε να διαμορφώνει την «Κοινωνία της Γνώσης», έχει χρόνια κατατεμαχιστεί πολυεπίπεδα, και κάθε επίπεδο σε αντικείμενα και σε ποιότητες, δημιουργώντας έτσι αντίστοιχα πολυάριθμες σχολές και τμήματα.  Αυτός ο κατατεμαχισμός της γνώσης βολεύει μόνο τον νεοφιλελεύθερο καταμερισμό εργασίας που βασίζεται  στη γρήγορη κατανάλωση της αποειδικευμένης γνώσης για τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου. Σήμερα, στην κατάληξη αυτής της πορείας πλέον, ολοκληρώνεται μια διαδικασία με βάση την οποία το εκπαιδευτικό σύστημα που θα συγκροτηθεί θα είναι εκείνο που θα χρηματοδοτεί μόνο όσες σχολές έχουνε αξία για το ίδιο κεφάλαιο. Καθόλου δεν υπολογίζει σε αυτήν την ισοπεδωτική του πορεία το κόστος σε ανθρώπινο εκπαιδευτικό δυναμικό και στην κοινωνία. Έτσι ωθεί όχι μόνο τους φοιτητές στα αζήτητα αλλά και τους καθηγητές στην ανεργία πετυχαίνοντας έμμεσα με τις συγχωνεύσεις και τις επιταγές της τρόικας για απολύσεις στο δημόσιο τομέα.

Αντίστοιχα ο κατακερματισμός της γνώσης συμβαίνει και λόγω του χωροταξικού ζητήματος. Και ετυμολογικά μιλώντας, η λέξη Πανεπιστήμιο δεν αναφέρεται σε μια σχολή, αλλά σε μια ομάδα σχολών. Οι κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια έκοψαν το Πανεπιστήμιο σε κομματάκια και παίρνοντας το από το φυσικό του χώρο -τις μεγάλες πόλεις- το έσπειραν σε όλη τη χώρα για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους μικροκομματικά συμφέροντα. Δεν είναι πια το Πανεπιστήμιο η κοινότητα που ενώνει ανθρώπους με διαφορετικά ενδιαφέροντα, η ευρεία κοινότητα που καλύπτει μεγάλο φάσμα των ανθρώπινων γνώσεων και άρα στοχεύει στη μετάδοση αλλά και στη δημιουργία νέας γνώσης. Για παράδειγμα στη Πάτρα μια πιθανή μετακίνηση των Ανθρωπιστικών σχολών θα φτώχαινε συνολικά το Πανεπιστήμιο περιορίζοντας τη δυναμική του σε ένα θετικής κατεύθυνσης πανεπιστήμιο. Αυτή η διαπίστωση βασίζεται και στο ότι π.χ. θα διακοπούν και συνεργασίες που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ του Τμήματος Φιλολογίας και Τμημάτων Σχολών Θετικής Κατεύθυνσης.

Σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας συγκρούονται πλέον η πρόοδος με τον σκοταδισμό.

Από την μεριά της προόδου, μόνο η πανεπιστημιακή κοινότητα θα μπορούσε με έναν έντιμο και ισότιμο διάλογο να σχεδιάσει την κατατομή των σχολών, το εύρος  και την ποιότητα της γνώσης. Πρόκειται για ζήτημα υπεράσπισης του αυτοδιοίκητου των ιδρυμάτων, το οποίο είναι και η ουσία του ασύλου. Είναι πασιφανές πως αν η εκπαιδευτική κοινότητα αντισταθεί στο “σχέδιο Αθηνά” εργαλείο του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-τρόικας για την επιβολή των μέτρων του σχεδίου θα είναι τα νεοεκλεγέντα συμβούλια διοίκησης -λέγε με manager-  που δίνουν στην ουσία την πλήρη εξουσία στο υπουργείο.

Απαίτηση σήμερα είναι να γίνει μια αναδιάρθρωση στα ελληνικά πανεπιστήμια που θα υπηρετεί τη ολόπλευρη γνώση και τη δημόσια δωρεάν παιδεία, από την ίδια την ακαδημαϊκή κοινότητα και όχι την εξοικονόμηση πόρων, από τη τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού. Το εκπαιδευτικό, λοιπόν, όχι μόνο δε λύνεται μέσα σε ένα δίμηνο αλλά είναι ένα θέμα που έχει κατασπαράξει όλους τους υπουργούς-Ναπολέοντες που καταπιάνονται με αυτό και νομίζουν πως θα το λύσουν με τη πολιτική τους βούληση και ακαμψία. Αυτή η αναδιάρθρωση πρώτα απ’ όλα θέλει χρόνο και προσεκτικό επιστημονικό σχεδιασμό έτσι ώστε να εκπληρωθούν τρία κριτήρια:

1)     Καμία απόλυση εργαζομένων με πρόσχημα τη συγχώνευση τμημάτων. Αντιθέτως τα νέα τμήματα θα έχουν ένα σχεδόν διπλάσιο όγκο φοιτητών ο οποίος για να είναι καθημερινά διαχειρίσιμος απαιτεί την διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας αλλά και την αναπλήρωση των κενών οργανικών θέσεων.

2)     Όχι στις μετακινήσεις τμημάτων Οι μετακινήσεις ματώνουν τις οικογένειες των στρωμάτων που πλήττονται, οδηγούν στην παραπέρα  εγκατάλειψη των σπουδών και ξεριζώνουν το πανεπιστήμιο.

3)     Ισχυροποίηση των νέων πτυχίων και διασφάλιση των παλιών. Τα νέα πτυχία θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο και αντικείμενο που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Επίσης, προσεκτική μελέτη για το πτυχίο και το μέλλον των παιδιών που ήδη φοιτούν ανάλογα και με το έτος –το πραγματικό- το οποίο φοιτούν. Ειδικά αυτά τα παιδιά με τις πρόχειρες και βιαστικές συγχωνεύσεις που προωθεί το υπουργείο, πετιούνται στον Καιάδα. Αντιθέτως με μια σοβαρή μελέτη δρομολογημένη από τους καθηγητές θα ξεκαθαριστούν πολλά ερωτηματικά και θα φτιαχτεί το σωστό πρόγραμμα σπουδών (π.χ. τα παιδιά στο πρώτο και δεύτερο έτος θα μπορούσαν να προσαρμοστούν στο νέο πτυχίο χωρίς έξτρα φόρτο εργασίας και επιβάρυνση σπουδών). Επίσης ρύθμιση για το πτυχίο των παλαιοτέρων. Αν μια συγχώνευση σχεδιαστεί με γνώμονα τα επιστημονικά κριτήρια τότε φοιτητές και καθηγητές θα σταθούν στο πλάι της να παλέψουν για αυτήν. Άλλωστε τα νέα πτυχία μόνο έτσι θα είναι αρκούντως ισχυρά για να ακυρώσουν την εξίσωση των πιστοποιητικών σπουδών των κολλεγίων με τα πτυχία των ΑΕΙ που προώθησε η τρόικα εσωτερικού.

Επιπρόσθετα, δεν πρέπει να γίνεικαμιά υποχώρηση πίσω από τα κοινωνικά κατεκτημένα.

Καμία εφαρμογή για δίδακτρα ή αγορά συγγραμμάτων από το Φλεβάρη. Καμία μείωση του προϋπολογισμού των πανεπιστημίων. Η παιδεία δεν είναι σφαγείο για να κόβει κάθε φορά ο εκάστοτε υπουργός 20% για να εξυπηρετεί τους δανειστές και τους τοκογλύφους και μάλιστα ήδη έχουν συσσωρευτεί ανάγκες. Τα αποθεματικά των ιδρυμάτων έχουνε υποστεί ήδη αφαίμαξη και θα υποστούν μάλιστα εκ νέου αφού η Κομισιόν προβλέπει μέτρα ύψους 4 δις € μέσω κουρέματος ομολόγων.

 Το μεγάλο επίδικο είναι να βρεθεί μία πραγματική λύση που θα αναδιαρθρώνει και  θα ισχυροποιεί  το δημόσιο πανεπιστήμιο με βάση τις ανάγκες του και η οποία θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα φοιτητών και εργαζομένων. Οι βραχύβιοι λεονταρισμοί του τύπου καμία συγχώνευση και παγίωση της σημερινής κατάστασης όχι μόνο δεν έχουν επαφή με τη πραγματικότητα αλλά θα οδηγήσουν σε μικρής κλίμακας ανέξοδες συμπαραστάσεις και άρα το φοιτητικό κίνημα σε ήττα. Εκ μέρους του φοιτητικού κινήματος, ήρθε η ώρα να διαψευστεί η δικαιολογημένη εντύπωση ότι είναι κίνημα των ελίτ, και ότι δεν συμμετέχει στους αγώνες του λαού για εργασία, δημοκρατία και μόρφωση!

Πρέπει άμεσα πρυτάνεις-καθηγητές-φοιτητές να φτιάξουν κοινωνικό μέτωπο νίκης ενάντια στη συνολική επίθεση που δέχεται η παιδεία. Να αντιπαρατάξουν με συλλογική πάλη στο δρόμο αλλά και με επιχειρήματα σε διάλογο ανοιχτό στην κοινωνία το όραμα για την εκπαίδευση όπως εμείς τη θέλουμε, αλλιώς θα τους κατασπαράξουν οι μάνατζερ .

• Καμία απόλυση εργαζόμενου στα ΑΕΙ-ΤΕΙ – Αναπλήρωση κενών οργανικών θέσεων

• Καμία μετακίνηση – Ισχυροποίηση πτυχίων – Ακύρωση της εξίσωσης των πτυχίων ΑΕΙ και κολεγίων
  

• Δωρεάν συγγράμματα – Όχι στα δίδακτρα – Μεταπτυχιακές σπουδές δωρεάν για όλους

• Αναβάθμιση των υπηρεσιών φοιτητικής μέριμνας

 

ΕΡΓΑΣΙΑ-ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΑΜ νεολαία