Η είσοδος της νεοναζιστικής οργάνωσης στην Βουλή, καθώς και η καθιέρωση της ακροδεξιάς ατζέντας ως κυρίαρχης στην πολιτική μας σκηνή, πρέπει να μας οδηγήσει σε πολιτικά συμπεράσματα πέρα από την στείρα και ανεπαρκή ηθικολογία, τις κατάρες ή τα ευχολόγια και τον βολονταρισμό.
Είναι φανερό πλέον ότι η »νομιμοποίηση» και τα προνόμια από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, μαζί με την ιδιόμορφη και στρατηγικά έξυπνη ασυλία που απολαμβάνει η Χρυσή Αυγή από τα ΜΜΕ, έχουν αναβαθμίσει την δράση της οργάνωσης σε πεδία εμβέλειας πολύ μεγαλύτερα απ’ ότι πριν:
α)Φαίνεται πως η απευθείας (πέρα από την imitation της κυβέρνησης Σαμαρά) ακροδεξιά λύση της σύγκρουσης κεφαλαιοκρατίας-εργασίας υποστηρίζεται από κομμάτια του κεφαλαίου από όλες τις βαθμίδες του:
Από την μία, είναι φανερό ότι κομμάτια του μεγάλου κεφαλαίου (π.χ. Σκλαβενίτης) είναι χορηγοί των κοινωνικών συσσιτίων που εγκαινίασε η ναζιστική συμμορία-της ελεεινής εκστρατείας κοινωνικού εκμαυλισμού που πάνω της τόσα στηρίζει η ΧΑ. Απομένει να δούμε πλέον την προστασία που θα παράσχουν απλόχερα σε τέτοιου είδους αφεντικά τα καλόπαιδα του Μιχαλολιάκου στην πρώτη απεργία. Ήδη έδειξαν τα επίσημα δείγματα γραφής τους στην απεργία στην Χαλυβουργία στον Βόλο.
Αλλά και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο: Η Χ.Α. έδωσε τα διαπιστευτήρια της δουλικότητας της στην άρχουσα τάξη με την στάση της στην εκποίηση της Αγροτικής Τράπεζας και την παραχώρηση της σε ιδιωτικά συμφέροντα, συγκεκριμένα στην Τράπεζα Πειραιώς (συμφερόντων Σάλλα). Η Χ.Α. αρνήθηκε να παραχωρήσει στην Βουλή την θετική της ψήφο στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ -που ήταν απαραίτητη και που δίχως αυτήν θα ήταν αδύνατο να περάσει η πρόταση, όπως και δεν πέρασε- προκειμένου να λογοδοτήσει στην Βουλή για την υπόθεση ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας καθώς και ο αρμόδιος υπουργός. Έτσι, με τις πλάτες της Χ.Α. (που έτσι κι αλλιώς δεν τοποθετήθηκε καθόλου για την όλη υπόθεση της Αγροτικής!!!!) ένα μεγάλο σκάνδαλο που ενορχήστρωσε η κατοχική κυβέρνηση για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, θα περάσει »αβρόχοις ποσί». Για αυτού του τύπου την εκδούλευση φυσικά η Χ.Α. γεύεται ήδη τα ανταλλάγματα της.
Από την άλλη, έχουμε ολοφάνερα δείγματα αγαστής συνεργασίας της ΧΑ με κομμάτια του μικρομεσαίου κεφαλαίου: Αυτή η συνεργασία-πώληση προστασίας με αντάλλαγμα την πολιτική στήριξη, εκφράστηκε στο Πέραμα με την επίθεση των φασιστοειδών στα σπίτια, και τον δολοφονικό ξυλοδαρμό των Αιγύπτιων ψαράδων (που εργάζονται στην χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια κατόπιν διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου και προκειμένου να βοηθήσουν με τις γνώσεις τους την ντόπια αλιεία).Μόνο που οι μικροποσότητες των ψαριών που πουλούσαν (σε τιμές κάτω του ήμισυ από εκείνες των ντόπιων αφεντικών του ιχθυεμπορίου) οι άνθρωποι για να ζήσουν τώρα που τους έκοψαν τα μεροκάματα, ενόχλησε τα αφεντικά του Περάματος που κάλεσαν την Χ.Α. για να »βάλει τα πράγματα στην θέση τους» που λέμε. Η ομιλία του βουλευτή τους Παναγιώταρου στο Πέραμα την προηγούμενη βραδιά, όπου και προανήγγειλε την επίθεση απέναντι στους ξένους ψαράδες, ήταν η απαρχή της ενέργειας εκείνης. Το μοίρασμα δεκάδων κιλών από ψάρια της ιχθυόσκαλας Περάματος στα »κοινωνικά παντοπωλεία» της Χ.Α. ήταν η κατάληξη και η πληρωμή εκ μέρους των παραγγελιοδόχων της επίθεσης.
β)Δεν είναι μόνο που η κρατική επιχορήγηση της εκλογικής νίκης της ΧΑ τούς έδωσε τα χρήματα προκειμένου να οργανώσουν διάφορα μέσα κοινωνικού εκμαυλισμού και αποχαύνωσης (παντοπωλείο, σχεδιασμός δημιουργίας έμμισθων σεκιούριτι που θα περιπολούν στους δρόμους, αναβάθμιση της παρέμβασης τους στα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ κτλ). Είναι ότι έχουν κάνει χρήση ΟΛΩΝ των προνομίων που η παρουσία τους στην Βουλή μπορεί να τους παρέχει προκειμένου να διορίζουν τους οπαδούς και φίλους τους σε ΝΠΔΔ (κάπου άκουσα ότι πλέον πάρα πολλοί σεκιουριτάδες στα νοσοκομεία είναι χρυσαυγίτες),ενώ και σε διάφορες ιδιωτικές εταιρείες είναι πολλές οι περιπτώσεις που ακούγονται για απειλές εναντίον όσων απασχολούν μετανάστες στην δούλεψη τους, προκειμένου να τους αντικαταστήσουν με παιδιά »του κόμματος».
γ)Η πανέξυπνη ασυλία που τυγχάνουν από τα Μ.Μ.Ε., στηρίζεται κυρίως στο εξής: Η δαιμονοποίηση από μέρους τους κοινωνικών ομάδων (μετανάστες, συνδικαλιστές,, Αριστερά) και κοινωνικών μέσων αντίστασης (π.χ. απεργίες),αλλά και η ευθεία βολή εναντίον της κοινωνίας για όλα τα δεινά της χώρας γενικά και αόριστα (όλοι κλέβουν την εφορία, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες, όλοι φταίμε που θέλουμε να σπουδάσουμε τα παιδιά μας-τι να τους κάνουμε τόσους επιστήμονες, το σχολείο και το πανεπιστήμιο είναι άντρο της αριστεράς κτλ,κτλ) αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς για τον εξής λόγο: Επειδή ο λόγος τους είναι απολίτκος και εστιάζεται στα χαμηλά επίπεδα της λογικής και του θυμικού, το ελεεινό αυτό »τσουβάλιασμα» της ευθύνης και η στρατηγική του να »στρέψουμε τον έναν απέναντι στον άλλον» (την ίδια στιγμή όμως όπου »όλοι είμαστε Έλληνες και για αυτό θα έπρεπε να τα βρούμε μεταξύ μας-απλά οι αριστεροί εργάζονται σαν προδότες που είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση»),βολεύει στο να φαίνεται η απλοϊκή συνθηματολογία τους σαν ριζοσπαστική. Φυσικά, με έναν χουλιγκανικό τρόπο έτσι κι αλλιώς.
Εδώ, θα πρέπει φυσικά να πούμε πως αυτή η χουλιγκάνικη συνείδηση καλλιεργείται χρόνια τώρα δια μέσου:
α) Της μικροαστικής οικογένειας, που πορεύτηκε σαν ουρά της άρχουσας τάξης και με βάση το διαλυτικό και απάνθρωπο σύγχρονο lifestyle του ανταγωνισμού και του ασύμμετρου-φετιχοποιημένου υπερκαταναλωτισμού, στην λογική του »να είναι καλά η δική μας οικογένεια, και ας μην μας νοιάζει τι συμβαίνει στην διπλανή οικογένεια αρκεί όμως εμείς να είμαστε πλουσιότεροι και με πιο καλά αμάξια από εκείνους»,
β) Του εκπαιδευτικού συστήματος ,που έχει διαμορφώσει το σχολείο του ανταγωνισμού, το σχολείο-υποκατάστατο και συμπλήρωμα του φροντιστηρίου, του σχολείου της αποεκπαίδευσης και της αμορφωσιάς, του σχολείου των ταξικών φραγμών-το 30% δεν τελειώνει σήμερα ούτε καν το Λύκειο-του σχολείου που είναι συγκεντρωτικό στην μορφή και οργάνωση του, μα και απόλυτα κενό και ανεπαρκές όσον αφορά στην μορφωτική του προσφορά. Φυσικά, για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης στην χώρα μας (που δεν είναι τα παραπάνω αλλά είναι οι καταλήψεις και εν γένει η δράση των συνδικαλιστικών οργάνων της εκπαιδευτικής κοινότητας) φταίει και πάλι…η Αριστερά (όπου »Αριστερά» εννοούν κυρίως την ελευθερία λόγου και το δικαίωμα στον συνδικαλισμό και στην αμεσοδημοκρατία).
γ) Σε πολιτισμικό επίπεδο, μέσω της κενόδοξης, ξεπεσμένης υποκουλτούρας μιας δήθεν προοδευτικής καλλιτεχνικής μερίδας που κατά τα λοιπά όμως απομυζεί τεράστια ποσά για να παζαρέψει την αριστερή της συνενοχή στην σιωπή τόσων χρόνων. Και κυρίως, μέσω της πολιτισμικής κατάρρευσης ενός ολόκληρου έθνους που προσκυνάει τον καταναλωτισμό και που έχει από καιρό μετατρέψει τις διαπροσωπικές σχέσεις από ανθρώπινες σχέσεις σε σχέσεις-εργαλεία. Είναι εν ολίγοις η κοινωνία των σκυλοτράγουδων, της ναρκοκουλτούρας και της πορνοκουλτούρας που σήμερα ανακαλύπτει εμβρόντητη την συνωμοσία των ξένων κέντρων απέναντι στον ελληνισμό και που έτσι φιλοδοξεί να εξηγήσει τα αίτια τόσο της οικονομικής όσο και της πολιτισμικής αλλοτρίωσης του νεοελληνικού πολιτισμού (που είναι η δική τους κρίση ταυτότητας και που τόσα χρόνια δεν τους ένοιαζε-ίσα ίσα που όποιος τους άνοιγε μια τέτοια συζήτηση πριν από μερικά χρόνια θα χαρακτηριζόταν…γραφικός).
Ο ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ BLOGS
Μια απλή κουβέντα με έναν οπαδό ή έστω φίλο της Χ.Α. θα σας πείσει: Οι άνθρωποι αυτοί μοιάζει σαν να ζουν σε έναν άλλο,παράλληλο πλανήτη.Δεν είναι μόνο η εκπαίδευση, ή τα ΜΜΕ που φροντίζουν γι’ αυτό. Απλά, η στρεβλή λειτουργία αμφότερων, έχει οδηγήσει στην παντοκρατορία της διαδικτυακής ενημέρωσης (μιλάμε κυρίως για τις νεότερες ηλικίες),και ιδιαιτέρως των blogs ή των »εναλλακτικών» δημοσιογραφικών πηγών. Οι ασυνάρτητες διάσπαρτες πληροφορίες, ασύνδετες μεταξύ τους, αποτελεί πλέον το σύγχρονο γνωσιολογικό σύστημα πρόσληψης της γνώσης…Και η προσαρμογή όλων των κοινωνικών σχέσεων, μαζί και του ίδιου του ανθρώπινου κέντρου λήψης και επεξεργασίας των πληροφοριών, αποτελεί στοίχημα πρώτης τάξης για τις άρχουσες τάξεις του πλανήτη, από την έναρξη της εποχής της »επιστημονικοτεχνικής επανάστασης». Αυτό το σύστημα, το χρησιμοποιούν όπως πρέπει εκείνοι που το συγκρότησαν: Το μεγάλο κεφάλαιο σε διεθνές επίπεδο, με την παρέμβαση του (που αποτελεί πλέον κυρίαρχη παρέμβαση) στην εκπαίδευση και τα ΜΜΕ.
Από τις κουτσουμπολίστικες ειδήσεις για τον τάδε ή δείνα βουλευτή της ΧΑ (ουδεμία αναφορά εδώ στις πολιτικές τους θέσεις-απλά με σκοπό να μπουν σώνει και καλά στην καθημερινότητα μας),μέχρι τα ακροδεξιά μπλοκ και σάιτ: Κάποιος αναφέρει ότι άκουσε έναν δημοσιογράφο να υποστηρίζει ότι ο Τσίπρας είναι πράκτορας της Μοσάντ (»και εάν δεν είναι έτσι, να βγει να μου κάνει μήνυση ο άπλυτος προδότης»).Κάποιος άλλος, άκουσε για έναν ομαδικό βιασμό από Αφγανούς μιας 17χρονης στην Κόρινθο (το περιστατικό ουδέποτε συνέβη φυσικά, και διαψεύστηκε από την ΕΛΑΣ, αλλά έδωσε σαν είδηση από στόμα σε στόμα ένα 12% στην ΧΑ στον νομό εκείνον).Έπειτα, ένας τρίτος διηγείται την γνωστή ιστορία για τα καλά παιδιά που πηγαίνουν την γιαγιά στα ATM,και εκκενώνουν-βάφοντας και απολυμαίνοντας, μάλιστα-τα κατειλημμένα από μετανάστες σπίτια πριν τα παραδώσουν στους έλληνες ιδιοκτήτες. Και άπειρα τέτοια-αλλά και άλλου είδους-παραμύθια για το »αθάνατο ελληνικό φύλο» (άλλωστε ο Λιακόπουλος ήταν ο πρώτος διδάξας που άνοιξε το δρόμο για την ομαδική παράνοια).Κοινή συνισταμένη σε όλα τα παραπάνω; Το πλήθος των αναγνωστών αλαλάζει σε όλες αυτές τις 100% αναληθείς και γκεμπελίστικης έμπνευσης ιστορίες, τις γνωστές κραυγές »Να ξεβρομίσει ο τόπος». Κι όχι μόνον δεν περνάει από το νου τους μήπως μία είδηση που ένας ανώνυμος αναρτά δεν είναι αληθινή, αλλά σπεύδουν ομαδικά να παρέμβουν και στα μεγάλα σάιτ (όποιος διαβάσει τα σχόλια στα ρεπορτάζ του »Βήματος»’ για παράδειγμα θα καταλάβει τι εννοώ).
Δεν ξέρω εάν υπάρχει αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο κτλ. Είμαι σίγουρος όμως ότι υπάρχει μεγάλη βλακεία, και ότι βρισκόμαστε ήδη στην εφαρμογή «αν πεις ένα ψέμα αρκετά μεγάλο και το επαναλαμβάνεις συχνά, θα γίνει πιστευτό» (Γκαίμπελς).
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΕΧΕΙ »ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΣΕ ΚΑΛΗ ΜΕΡΙΑ» ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ
Θα ήταν υπεκφυγή πρώτου μεγέθους εάν ισχυριζόμασταν πως η επιρροή της ΧΑ στη νεολαία είναι χαλαρή ή συγκυριακή: Η Χ.Α. έχει μπει εδώ και χρόνια στα σχολεία, έχει φτιάξει πυρήνες νέων στις γειτονιές, και έχει προσεγγίσει με επιτυχία ένα ιδιαίτερα μεγάλο κομμάτι του πιο κρίσιμου κομματιού της νεολαίας, του κομματιού-επίδικο για το ίδιο το σύστημα: Των αποκλεισμένων νέων, δηλαδή των νέων που προέρχονται από τις φτωχές γειτονιές.
Η επιρροή της Χ.Α. στη νεολαία ήρθε σταθερά και αθόρυβα παράλληλα με την διόγκωση της ανεργίας, της γενικευμένης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, της βίας και εν γένει της ανασφάλειας.
Πατάει πάνω στην ανεπαρκή παρέμβαση της Αριστεράς στα πιο φτωχά στρώματα της νεολαίας (που είτε δεν τα αναγνωρίζει καθόλου εξαιτίας της μικροαστικής συγκρότησης του ίδιου του κόσμου της Αριστεράς, είτε όταν προσπαθεί να τα προσεγγίσει χρησιμοποιεί άσκοπα εργαλεία του παρελθόντος, μη δίνοντας απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα που βάζουν οι ίδιες οι σύγχρονες νεοφιλελεύθερες κοινωνικές σχέσεις στα πεδία του σχολείου, των σχέσεων των δύο φύλων, του ελεύθερου χρόνου, του πολιτισμού κτλ).
Υπ’αυτήν την έννοια και στα πλαίσια του σύγχρονου κοινωνικού κανιβαλισμού, είναι επίσης επόμενο οι νέοι να οργανώνονται στις αγέλες της Χ.Α. με το κίνητρο του να συν-ανήκουν σε μια ισχυρή ομάδα (που όσα λέει τα κάνει κιόλας-π.χ. ξυλοφορτώνει τον τάδε μετανάστη που έκλεψε ένα κινητό από τον συμμαθητή μου).
Η αυξημένη επιρροή της Χ.Α. πάτησε επίσης πάνω στην εδραιωμένη αποεκπαίδευση των νέων, ενώ ταυτόχρονα έδρασε σε όλα τα πεδία όπου εκφράζεται η νεολαία: Άλλωστε ένα μεγάλο μερίδιο της επιρροής της ανήκει στην μεθοδική της δράση στους οπαδικούς συνδέσμους. Παράλληλα, η στενή σχέση της οργάνωσης με την αστυνομία αλλά και τον κόσμο της νύχτας φάνηκε ιδιαίτερα ελκυστική για τα πιο »λούμπεν» στοιχεία που την ακολουθούν. Εξάλλου, όταν έχεις σχέση με τα ναρκωτικά και εν γένει με την παραβατικότητα, γιατί να μην τα έχεις καλά με εκείνους που δένονται (έχοντας πολιτική, και μάλιστα κοινοβουλευτική πλέον ισχύ) με αυτά τα κυκλώματα;
Η Χ.Α. στις εκλογές της 6ης Μάη, στις ηλικίες 18-24,βγήκε 3η δύναμη με 11%,μια μονάδα μόλις πίσω…από την έτερη κρυφοακροδεξιά δύναμη, το κόμμα του Καμμένου. Η ΤV,και συνολικά η κουλτούρα του παρασιτισμού έχει »χτυπήσει την μέρα σε καλή μεριά» που λέει και ο ποιητής,έχει βάλει στο χέρι ένα μεγάλο κομμάτι των νέων.
ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΥ
Ας δούμε όμως και τις επιδόσεις της ΧΑ στις κοινωνικές τάξεις. Πάνω από το συνολικό εκλογικό της ποσοστό (6,9%),η ΧΑ συγκέντρωσε στις εξής κατηγορίες: Ιδιωτικοί υπάλληλοι (8,7%),Ελεύθεροι επαγγελματίες (8,9%),Αγρότες (10,7%),και-όπως είναι επόμενο, δυστυχώς-Άνεργοι (12,7%).
Τα ασφαλή συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε από εδώ είναι τα εξής:
α) Η Χ.Α. αποτελεί δεδομένο ρεύμα αφενός στους κόλπους της νεολαίας, αφετέρου στις κοινωνικές ομάδες που αποτελούν κρίσιμο επίδικο ποιος θα καλύψει το γενικευμένο πολιτικό κενό που αποδεδειγμένα υπάρχει σε αυτές (κενό εκπροσώπησης των κοινωνικών τους συμφερόντων και κενό έλλειψης ιδεολογικής ταυτότητας). Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό επειδή η μάχη σε αυτές ακριβώς τις κοινωνικές ομάδες θα κρίνει εν πολλοίς όλες τις μάχες του μέλλοντος. Άλλωστε οι μάχες στο πεδίο της εργασίας αποτελούν εκείνο που πονάει το σύστημα, αλλά και που μπορεί αποφασιστικά να βοηθήσει σε μια γενικότερη ανάταση του κινήματος.
Γι’αυτό και τα υψηλά ποσοστά που συγκέντρωσε στις τάξεις, των νέων, των ιδιωτικών υπαλλήλων όπως και στους ανέργους φυσικά είναι το πλέον ανησυχητικό κομμάτι. Αν προσθέσουμε σε αυτά και τα μεγάλα ποσοστά των Ανεξάρτητων Ελλήνων στις ίδιες κοινωνικές ομάδες, θα διαπιστώσουμε ότι οι δυνάμεις της συντήρησης και του νεοφασισμού ξεκινάνε την μάχη της κάλυψης αυτού του πολιτικού κενού από πολύ καλή για εκείνες θέση.
β) Η Χ.Α. συγκέντρωσε αρκετά μεγάλο ποσοστό στις τάξεις τις αγροτιάς. Η αγροτική οικονομία στην χώρα μας, στα χρόνια της »ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» από παραγωγική μηχανή μεγάλης σημασίας για τον τόπο (τόσο για την διατροφή των κατοίκων όσο φυσικά και για την αυτάρκεια της οικονομίας μας),έγινε στο μεγαλύτερο κομμάτι της ένα μέσο κοινωνικού εκμαυλισμού. Μέσω των »κοινοτικών κονδυλίων», η επαρχία μετατράπηκε σε ζώνη που επικράτησε εις βάρος της εργασίας και της παραγωγής (που καθορίζουν και την κοινωνική συνείδηση),αφενός ένας ασύμμετρος καταναλωτισμός-παρεμπιπτόντως γερμανικών κυρίως προϊόντων, αφετέρου η εκμετάλλευση ξένων εργαζομένων, που η μηδενική τους πολιτική συγκρότηση οδήγησε σε φεουδαρχικού τύπου καταστάσεις (βλ.Μανωλάδα Ηλείας).Έτσι, για τους κατόχους χωραφιών ήταν εύκολο εφόσον συνήθισαν να κονομάνε εις βάρος των μεταναστών-εργατών (ή/και εις βάρος της κοινωνίας εν τέλει) να στρέψουν την παρασιτική τους νοοτροπία προς μια παρασιτική ψήφο ή/και συστράτευση. Για τους νέους αγρότες ή για τους λιγότερο ευνοημένους ή και εκμεταλλευόμενος εργάτες ή μικροϊδιοκτήτες γης ισχύει η ισχυροποίηση της τάσης της ξενοφοβίας αλλά και της απόδοσης όλων των δεινών στην λογική του »οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές».
Φυσικά και στην επαρχία ισχύει-σε μεγαλύτερο βαθμό μάλιστα από ότι στην πόλη-η λογική της »παραδοσιακής ψήφου». Δηλαδή, οι απόγονοι των δοσίλογων και των βασιλόφρονων που τόσα χρόνια στήριζαν με μια ρουσφετολογική πρακτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή και το ΛΑΟΣ, στρέφονται τώρα προς την πιο αυθεντική ακροδεξιά έκφραση.
Σαν συμπέρασμα: Η μετατροπή της περιφέρειας από μια παραγωγική και γεμάτη ζωή και δραστηριότητες ζώνη σε μια περιφέρεια γερασμένων ανθρώπων που έχουν χάσει τον μπούσουλα της πολιτισμικής τους ταυτότητας από την μια χορεύοντας τσάμικα και από την άλλη καταναλώνοντας άχρηστα προϊόντα, άνθρωποι που αποχαυνώνονται ολημερίς από την τηλεόραση οδήγησε σε αυτό: Μια παρασιτική και οπισθοδρομική, κλειστοφοβική περιφέρεια έτοιμη να δεχτεί το δηλητήριο του φασισμού.
γ) Η συγκρότηση των παρασιτικών μεσοστρωμάτων, όπως είπαμε, φέρνει και την παρασιτική συνείδηση ως επακόλουθο. Κάτι τέτοιο ισχύει όχι μόνο στην επαρχία αλλά παντού. Τα παρασιτικά μεσοστρώματα στις μεγάλες πόλεις στράφηκαν ως ένα βαθμό στην ΧΑ, για τις αιτίες που προείπαμε, αλλά και επειδή η εγκληματική δράση της οργάνωσης έφερε αρκετούς ψήφους ενός ιδιότυπου νέου »κοινωνικού κανιβαλισμού».
Η πολιτική ισχύ αυτών των στρωμάτων πρωτοεμφανίστηκε σαν ανοιχτό »κίνημα» στις πλατείες. Η Αριστερά δεν καταλαβαίνει ότι οι πλατείες εκφράσανε κύρια και μόνο τα μεσαία στρώματα. Αποτελεί άλλωστε γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η ΧΑ »γιγαντώθηκε» οργανωτικά εκεί εκμεταλλευόμενη την παρουσία της σε έναν ανοιχτό, μαζικό χώρο!
Τα συνθήματα των μεσοστρωμάτων για το »σάπιο πολιτικό σύστημα», και για »το κάψιμο της Βουλής» ή το »κρέμασμα των προδοτών» κτλ, δεν είναι σώνει και καλά προοδευτικά συνθήματα: Εύκολα μπορούν να στραφούν ενάντια σε κάθε αντιπροσωπευτικό σύστημα (ακόμη και »αμεσοδημοκρατικό»),ενάντια σε κάθε πολιτική δράση κτλ. Δεν είναι τίποτε άλλο από την κραυγή της ξαφνικής απόγνωσης των μεσοστρωμάτων που τόσα χρόνια είχανε δέσει τα συμφέροντα τους στο άρμα της άρχουσας τάξης και που αισθάνονται προδομένοι από την πολιτική ηγεσία και όχι από αυτήν την άρχουσα τάξη προς την οποία θα προσφύγουν με την πρώτη ευκαιρία και πάλι!
Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ
Εάν δεχτούμε σαν παραδοχή ότι ο δεξιός χώρος εκφράζει-με τον πλαστό τρόπο που το εκφράζει-την επιθυμία για »εθνική ενότητα», »κοινωνική νηνεμία», ή »μηδενική εγκληματικότητα» ,η αλήθεια είναι ότι η πολυδιάσπαση του χώρου αυτού φέρνει νέα δεδομένα στην διαχείριση εκείνων που ποθούν αυτά τα »ιδανικά»και που αποτελούν την βιτρίνα της πιο σκληρής ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
Η πλήρη ταύτιση της ΝΔ με το μνημόνιο, σήμανε την διάρρηξη των σχέσεων της με παραδοσιακά κοινωνικά στρώματα. Η ΝΔ, παύει να είναι ένα κόμμα που εκφράζει τα υλικά συμφέροντα των μεσαίων στρωμάτων. Παύει να είναι η ελπίδα του απροκάλυπτα κυνικού Έλληνα που θέλει να δει το παιδί του στο δημόσιο. Παύει να είναι η δύναμη εκείνη που θα διασφαλίσει τα κεκτημένα των δημοσίων υπαλλήλων. Ενδεχομένως και εκ μέρους της ντόπιας άρχουσας τάξης να εκφραστούν φυγόκεντρες από την ΝΔ δυνάμεις που πλέον ασφυκτιούν κάτω από το μνημόνιο της πλήρους αποδιάρθρωσης της χώρας.
Άλλωστε το παλιό πολιτικό προσωπικό αποδεικνύεται εντελώς αναλώσιμο και ολότελα τυχοδιωκτικό (Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη αντίστοιχα).
Η απόδραση παραδοσιακών ψηφοφόρων από την ΝΔ,και με μαζικό μάλιστα τρόπο, προς την Χ.Α. και το κόμμα του Καμμένου, σημαίνει ότι αναγκαστικά οι »νέοι παίκτες» στο πολιτικό τραπέζι θα παίζουν και με νέους όρους.
Η Χ.Α. συγκεντρώνοντας γύρω της ζωντανά κομμάτια της κοινωνίας (νεολαία) θα αποτελέσει κεντρικό παίκτη του συστήματος με δύο τρόπους: Από την μια θα λειτουργεί σαν αντίπαλο δέος για το άλλο »άκρο» (Αριστερά, Αναρχία) σε μια προσπάθεια του συστήματος να επαναφέρει στον χώρο του πολιτικού »κέντρου» την πλειοψηφία. Από την άλλη, θα λειτουργεί με τους παρακρατικούς όρους της όποτε το σύστημα θα χρειαστεί την βοήθεια της (απεργίες, διαδηλώσεις, ή και γενικότερα προκειμένου να τρομοκρατήσει τον κόσμο που αγωνίζεται με τρόπους που η Αστυνομία δεν μπορεί να μεταχειριστεί φύσει και θέσει).
Όμως η διατήρηση και η ενδυνάμωση της ισχύος της ΧΑ με τροφοδότη το σύστημα θα φέρει και ανεξέλεγκτες συνέπειες πέρα από ότι μπορεί κανείς να φανταστεί εάν ερμηνεύει τις εξελίξεις χρησιμοποιώντας μόνο τα εργαλεία του παρόντος.
Εάν η Χ.Α. αποκτήσει επιπλέον έρεισμα και δυναμική στις γειτονιές, εάν η ΧΑ καθώς σκοπεύει (και εάν τής το επιτρέψουμε) αποκτήσει τον έλεγχο-προστασία ολόκληρων περιοχών, τούτο θα σημαίνει πολύ απλά το εξής:Ότι η χώρα θα έχει μπει σε ένα νέο στάδιο, εμφυλιοπολεμικό. Γιατί τι άλλο θα σημαίνει όταν οι κρατικές υπηρεσίες χάνουν τον έλεγχο μιας πόλης; ‘Η τι άλλο σημαίνει όταν οι φασίστες (πολιτικοί, πλέον νταβατζήδες) πουλάνε παντού ανοιχτή προστασία σε καταστήματα και σπίτια;
Μήπως δεν σημαίνει ότι τότε θα υπάρχει μια ανεξέλεγκτη παρακρατική-παράπλευρη και »αναγνωρισμένη» πια εξουσία; Ή μήπως το γεγονός των διαπιστωμένων ένοπλων εξοπλισμών εκ μέρους των νεοναζί δεν σημαίνει ότι τα όπλα αυτά τα προορίζουν απέναντι στους ντόπιους »εχθρούς της πατρίδας»; Γι’αυτό και λέμε ότι οι νεοναζί σήμερα ασκούνται επί της ουσίας εις βάρος των μεταναστών για να στραφούν στη συνέχεια προς την μεριά όσων Ελλήνων τους αντιστέκονται.
Η βοήθεια της Αστυνομίας σε αυτό το ζήτημα είναι καθοριστική: Πέρα από την προφανή πολιτική ισχύ που τους παρέχουν (το 50% των αστυνομικών ψήφισε Χ.Α.-ενώ η Χ.Α. έχει πυρήνες μέσα στην Αστυνομία όπως και στον Στρατό),τους βοηθούσε όλο το προηγούμενο διάστημα να »προπονούνται» στα μαχαιρώματα εις βάρος των μεταναστών παίρνοντας τους μαζί στις αστυνομικές επιχειρήσεις (έτσι θρυλείται ότι μυούσαν επί χρόνια τα νέα τους μέλη),αλλά και εξασφαλίζοντας τους άδειες οπλοφορίας. Είναι κοινό μυστικό, ότι τα μέλη της ΧΑ, προπονούνται στα σκοπευτήρια της ΕΛΑΣ, αφού τους εξασφαλίζουν εκεί την πρόσβαση που είναι εφικτή προς τους πολίτες μόνο άμα σε προτείνει κάποιος αστυνομικός, ήδη μέλος του σκοπευτηρίου!
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΝΤΑΡΕΙ ΣΤΗΝ Χ.Α. ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΤΟΥ!
Η δυναμική των εξελίξεων υπαγορεύει ότι η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο επίκεντρο των παγκόσμιων ανταγωνισμών. Εδώ και καιρό, έχει χάσει κάθε ευκαιρία να χαράξει μια αυτόνομη πορεία και μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι όλες οι εγχώριες εξελίξεις υπαγορεύονται από τα διεθνή κέντρα και στα πλαίσια της έντασης των ανταγωνισμών τους!
Βρισκόμαστε μπροστά στην πλήρη ισοπέδωση της κοινωνίας, της οικονομίας αλλά και κάθε συνταγματικά κατοχυρωμένης ελευθερία της έκφρασης και της δράσης. Οι αντιστάσεις της κοινωνίας θα οξυνθούν (δυστυχώς λόγω της αδυναμίας της Αριστεράς θα γίνονται όλο και λιγότερο στοχευεμένες και αποτελεσματικές).
Έχουμε πει και αλλού (»Η ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»),ότι η διατήρηση της Ελλάδας στην γεωπολιτική επιρροή των ΗΠΑ, βαδίζει χέρι με χέρι με τον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει οι Αμερικάνοι απέναντι στο Ευρώ, στα πλαίσια των διεθνών ανταγωνισμών για κυριαρχία. Όμως, πολύ συχνά οι αντιπαραθέσεις αυτές ξεφεύγουν από τα πλαίσια του παγκόσμιου νομισματικού πολέμου που έχει ξεσπάσει εδώ και 4 χρόνια, και παίρνουν ανοιχτά την μορφή πολεμικών επεμβάσεων (π.χ Λιβύη),υποκινούμενων εμφυλίων (Συρία),ή και ελεγχόμενων εξεγέρσεων (Αίγυπτο, Υεμένη).
Αυτό που έχει σημασία να κρατήσουμε για την οικονομία του χώρου είναι το εξής: ‘Όπως σε όλες αυτές τις χώρες ο αμερικάνικος παράγοντας δεν δίστασε είτε να επέμβει άμεσα στρατιωτικά, είτε να διαιρέσει με δοτούς προδότες ολόκληρες συμπαγείς ως τα χτες κοινωνίες, έτσι και στην Ελλάδα δεν θα διστάσει να παίξει ένα ανάλογο χαρτί, εάν αντιληφθεί ότι τα συμφέροντα της δεν ικανοποιούνται στα ακέραιο εδώ με έναν »ομαλό» κοινοβουλευτικό -αστικοδημοκρατικό τρόπο.
Τόσο στο επίπεδο της νομισματικής αντιπαράθεσης όσο και σε εκείνο των γεωστρατηγικών συμφερόντων, η Ελλάδα αποτελεί προτεραιότητα πρώτου μεγέθους για τις ΗΠΑ.
Εκείνο που ενδιαφέρει πρώτιστα τις ΗΠΑ, είναι να συγκροτήσει την μόνιμη κατοχική κατάσταση στην χώρα μας-πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά, κατάσταση παρόμοια με αυτήν της εμφυλιοπολεμικής περιόδου. Και μάλιστα, όλα δείχνουν ότι δεν ενδιαφέρονται καν πλέον αν θα γίνει μέσω μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, την οποία και θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν για να επιβληθούν ενδεχομένως και ακόμη πιο ΑΜΕΣΑ στρατιωτικά στην Ελλάδα-μια εμφυλιοπολεμική κατάσταση θα ήταν ιδανικό άλλοθι γι’ αυτό!
Γι’αυτό τον λόγο, η καλλιέργεια του εθνικισμού, στην πλέον ακραία του μάλιστα μορφή, είναι μια λογική κίνηση από την μεριά του συστήματος στα πλαίσια της διαίρεσης του ελληνικού λαού, αλλά και στην αναζήτηση αυριανών συμμάχων στα πολεμικά πεδία.
Αλλά και σε επίπεδο στρατιωτικό: Η μαζική χρήση όπλων από μέλη της ΧΑ, και κυρίως η επιβεβαιωμένη είδηση ότι δεκάδες πρώην αλλά και νυν στρατιωτικοί εκπαιδεύονται στα βουνά εφοδιασμένοι με πλήρη πολεμική εξάρτηση για να συγκροτήσουν τις »εθνικές πολιτοφυλακές», και τις »ομάδες κρούσης σε έκτακτες αναταραχές» (φυσικά για λογαριασμό του κεφαλαίου και του εθνικιστικού »κινήματος»),δείχνει ακριβώς ότι η ΧΑ διαθέτει μια σταθερή πηγή χρηματοδότησης για όλα αυτά. Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η ΧΑ συγκροτεί παραστρατιωτικές ομάδες-όμοιες με εκείνες που χρησιμοποιούν οι Αμερικάνοι σαν συμμάχους όταν θέλουν να διαμελίσουν από τα μέσα μια χώρα.
Γι’αυτό και η ΧΑ, αποτελεί όχι πια αποκούμπι και ομάδα οπισθοφυλακής για το σύστημα. Αλλά συγκροτείται σταθερά σε σύμμαχο πολιτικό αλλά και παραστρατιωτικό για τις ανάγκες του ντόπιου κεφαλαίου αλλά και μελλοντικά του αμερικάνικου παράγοντα και αυτό εξηγεί την συνεχή στήριξη-πολιτική και οικονομική- που απολαμβάνει.
Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΕ ΤΑΞΙΚΟ,ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Καταρχήν, να πούμε ότι δεν υπάρχει πιο σίγουρη συνταγή ήττας σε έναν πόλεμο από το να αρχίζεις να χαράζεις τη στρατηγική σου αγνοώντας τις αληθινές παραμέτρους που καθορίζουν τα όρια των αντιπάλων.
Επίσης, ότι το φαινόμενο Χ.Α. δεν είναι συγκυριακό: Ήρθε για να μείνει, έχει ερείσματα στην κοινωνία, έχει πατήματα στην νεολαία, έχει την στήριξη του κεφαλαίου, αποτελεί λύση για το σύστημα. Διαμορφώνεται σε κίνημα μαζικό για να ισοπεδώσει την αλληλεγγύη, ένα κίνημα ολοκληρωτικού εξανδραποδισμού της κοινωνίας!
Επομένως, το να την πολεμάμε με τους όρους του παρελθόντος είναι συνταγή που οδηγεί στην ήττα: Δεν είναι πια ούτε περιθωριακή ιδεολογικά, ούτε και μια συμμορία 100 ατόμων. Ο φασισμός τείνει να γίνει »μόδα» (αν δεν έχει ήδη γίνει),και η συμμορία αριθμεί πλέον χιλιάδες μέλη, που οργανώνονται με συνωμοτικούς όρους σε κάθε γειτονιά!
Γι’αυτό το λόγο και το ζήτημα της αυτοάμυνας στις ομάδες κρούσης πρέπει να ειδωθεί από άλλη σκοπιά (θα αναφερθούμε πιο κάτω αναλυτικά).
Η αλήθεια είναι ότι πλέον το παιχνίδι παίζεται σε ταξικό επίπεδο λόγω της μαζικής κατεύθυνσης προς την ΧΑ δυνάμεων που κανονικά θα έπρεπε να εκφράζονται από τα απελευθερωτικά κινήματα. Επομένως οι »μάχες στους δρόμους» δεν είναι η απάντηση που αρκεί πλέον.Η μάχη είναι πρωτίστως πολιτική, ιδεολογική και εν τέλει οργανωτική. Και προπαντός εξαρτάται από τον βαθμό που οι προοδευτικές δυνάμεις θα κόψουν τους δεσμούς τους με την μεσαία τάξη και τα συνθήματα που της χάιδευαν τα αυτιά, και αρχίσουν να απευθύνονται στα προλεταριοποιημένα – φτωχοποιημένα στρώματα που δημιουργούνται ολοένα. Η οργή αυτών των στρωμάτων ας μην γίνει απόγνωση…
Η μάχη με τον φασισμό θα κριθεί έτσι κι αλλιώς σε ταξικό -κοινωνικό επίπεδο. Θα κριθεί στο ποιος θα πάρει κινηματικά με το μέρος του τον κόσμο της εργασίας, των ανέργων και της νεολαίας.
Επομένως, η οργανωτική, ιδεολογική, πολιτική προετοιμασία σε αυτά τα πεδία θα αποτελέσουν και το μόνο αποφασιστικό όργανο προκειμένου να αναχαιτίσουμε την πορεία του κοινωνικού εκφασισμού που εκφράζεται κύρια σήμερα από την Χ.Α.
Οι αδυναμίες μας είναι υπαρκτές μα πρέπει να ξεπεραστούν όσο είναι καιρός.
Η Αριστερά χαρακτηρίζεται παγκοσμίως από μια βαθιά ιδεολογική και πολιτική ανεπάρκεια, που αλληλοτροφοδοτείται φυσικά και από την νεοφιλελεύθερη κοινωνική πραγματικότητα: Ατομισμός, διαμόρφωση όρων εργασίας, υγείας και παιδείας στα πλαίσια του »ο ένας εναντίον του άλλου» κτλ. Η αλήθεια είναι ότι η Αριστερά κλήθηκε να απαντήσει στην νέα κατάσταση είτε με τα ιδεολογικά εργαλεία του παρελθόντος (αλλά με μια »θεοκρατική» προσέγγιση),είτε διολισθαίνοντας προς την αναρχοαυτονομία. Για πολλούς λόγους η αναρχοαυτονομία αποδεικνύεται πολύ πιο σύγχρονη και επίκαιρη »απάντηση», κοντολογίς επειδή η κοινωνία είναι ήδη »ξεχαρβαλωμένη» με την έννοια ότι οι μαζικές από τα κάτω δομές π.χ. εργατικά σωματεία είτε είναι λειτουργικά ανέφικτο να παίξουν ρόλο λόγω των »εργαζόμενων πολλών ταχυτήτων», είτε είναι εργοδοτικοί μηχανισμοί, είτε λειτουργούν σαν όργανα διάσπασης του κινήματος, με ευθύνη της αριστεράς φυσικά. Επίσης, ο γενικευμένος εκφασισμός οδήγησε στην εξατομίκευση της μιζέριας και της απόγνωσης, για αυτό και οι πολιτικοί δρόμοι που εκφράζει ο χώρος της αναρχοαυτονομίας είναι πιο προσιτοί για όσους νιώθουν την ανάγκη της αντίστασης.
Όπως και να έχει, πρέπει να απαντήσουμε πειστικά σε μια σειρά από ζητήματα:
Σημαίνει αυτό, την κατανόηση εκ μέρους μας ότι η ΧΑ βρήκε πάτημα στη νεολαία, εξ αιτίας μας: Όταν το 30% των μαθητών δεν τελειώνει καν το Λύκειο και ενώ η Αριστερά λειτουργεί στα πανεπιστήμια σαν μια συντεχνία των ελίτ, που δεν εκφράζει κανένα άλλο κομμάτι της εκπαίδευσης και μάλιστα υπονομεύει όλες τις δυνατότητες συγκρότησης ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου κοινών συμφερόντων, είναι λογικό τα κομμάτια της νεολαίας να καλύψουνε το κενό τους με ακροδεξιά συνθήματα: Στο κάτω κάτω όλες οι εξουσίες σπρώχνουν τη νεολαία προς τα εκεί. Επομένως, άμεση απάντηση στον φασισμό στα σχολεία και γενικότερα στη νεολαία, μπορεί να δώσει μόνο ένα κίνημα που θα είναι πανεκπαιδευτκό, θα εκφράζει τα συμφέροντα όλων των νέων και θα είναι σε θέση να προσφέρει μια νέα πολιτισμική κουλτούρα που θα είναι αυτή του αγώνα και της αλληλεγγύης!
Σημαίνει επίσης την στροφή του εργατικού κινήματος σε αγώνες που δεν θα έχουν κομματικά αλλά ταξικά πρόσημα. Σημαίνει την ανάγκη της ενότητας από τα κάτω και κόντρα στις ξεπουλημένες ηγεσίες-δεξιές και »αριστερές»-που εκφύλισαν τον συνδικαλισμό και δεν εκπροσωπούν πια ούτε το 15% των εργαζομένων! Μόνο τέτοιου είδους αγώνες μπορούν να ενισχύσουν την αλληλεγγύη κόντρα στον εθνικισμό.
Και πάνω από όλα: Η μάχη στις γειτονιές μπορεί και πρέπει να διεξαχθεί από μαζικά όργανα, που θα είναι επιτροπές κατοίκων που θα προασπίζουν την κοινωνική αλληλεγγύη, την δημοκρατία και που θα αποτελέσουν και το μόνο λαϊκό παράγοντα αναχαίτισης της κρίσης και του φασισμού: Τούτα τα όργανα (που είναι ευθύνη της Αριστεράς να τα συγκροτήσει, αλλά όχι όπως μέχρι σήμερα στην λογική των κομματικοποιημένων επιτροπών ή των επιτροπών για κάθε ζήτημα ξεχωριστά),θα είναι μόνιμα, με καταστατικό και που η ενδυνάμωση τους θα μπορέσει να τους δώσει ισχύ τέτοια που να κοντράρουν ή και να ξεπερνάνε την κεντρική εξουσία και όλες τις παράπλευρες εξουσίες. Σε αυτά τα πλαίσια και με αυτές τις επιτροπές θα καταφέρουμε δύο πράγματα:
α)Μπορούμε να καλύψουμε το διευρυμένο πολιτικό κενό με τρόπο προωθητικό για τον λαό και με την δυναμική της αφύπνισης του στα πεδία της πολιτικής δράσης και της αλληλεγγύης (που αμφότερα λείπουν) να συγκροτήσουμε την αληθινή ενότητα της κοινωνίας κόντρα στην σήψη, την διαλυτικότητα και τις έξωθεν επιβουλές. Είναι αυτονόητο πως έτσι κερδίζει η προοδευτική πτέρυγα της κοινωνίας χώρο αλλά προπάντων μαζικότητα έναντι των δυνάμεων του φασισμού γενικότερα, μα και ειδικότερα έναντι στις δομές κοινωνικού εξανδραποδισμού που στήνει η ΧΑ στις γειτονιές.
β)Το ζήτημα της λαϊκής αυτοάμυνας μπαίνει μέσω αυτών των επιτροπών πιο συγκεκριμένα από ότι όταν έχει να κάνει με διάσπαρτες προσπάθειες που δεν λύνουν αλλά αντίθετα οξύνουν το ζήτημα (παρόλο που, εννοείται, τιμούν έτσι κι αλλιώς εκείνους που προσπαθούν σε αυτό το επίπεδο με σημαντικές φθορές και κόστος). Αλλά η μάχη με το νεοναζισμό και της μεθόδους του-και ακριβώς επειδή θα εξαπλώσει η ΧΑ τους τραμπουκισμούς στις γειτονιές εις βάρος όλων- πρέπει να δοθεί με όρους μαζικούς και συντεταγμένους αφενός για να μην φοβάται η κοινωνία, να μην φοβάται »σαν μια γυναίκα που την κακοποιεί ο άντρας της και φοβάται να το καταγγείλει, μέχρι, φυσικά, να το συνηθίσει», αφετέρου για να »νομιμοποιηθεί» στην συνείδηση της η λογική της αυτοάμυνας μα και για να είναι πιο αποτελεσματική.
Είναι μια τιτάνια μάχη η μάχη ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό και τους νεοναζί. Δεν είναι αποσπασματικός αγώνας. Είναι ταυτόχρονα μάχη με το σύστημα αλλά και με τους ένοπλους λακέδες του καθημερινά. Είναι ένας εμφύλιος πόλεμος άλλοτε συγκαλυμμένος και άλλοτε ανοιχτός.
Απαιτεί την μέγιστη συγκέντρωση δυνάμεων και ενότητα. Κάποτε, το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, μέσω της 3ης Διεθνούς αποφάσισε, προκειμένου να αναχαιτίσει την άνοδο των φασιστών στην Ευρώπη, να συνεργαστεί αποφασιστικά με όλες τις αντιφασιστικές δυνάμεις σε κάθε χώρα(άσχετα εαν ήταν δεξιές ή σοσιαλδημοκρατικές). Η ανεπάρκεια ενδεχομένως των κομμουνιστικών κομμάτων να εφαρμόσουν αυτήν την απόφαση και να καταλάβουν τον επακριβώς τις διαστάσεις του κινδύνου οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ, του Φράνκο και του Μουσολίνι στην εξουσία.
Ας ελπίσουμε να μην φανούν το ίδιο ανεπαρκείς οι ντόπιες δυνάμεις του προοδευτικού κινήματος. Γιατί αλλιώς, θα επαληθευτούν ακριβώς τα λόγια του Χίτλερ: »Στην αρχή, όταν μπορούσαν να μας σταματήσουν δεν το έκαναν…Έπειτα ήταν ήδη πολύ αργά για εκείνους».
Και εμείς στην Ελλάδα σήμερα, βρισκόμαστε δυστυχώς ήδη μετά την αρχή.
Αντρέας Μπεντεβής, μέλος της Συντακτικής Ομάδας του περιοδικού «Η ΑΛΛΗ Πλευρά»
Eργατικό Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο 