Ο σοσιαλισμός άργησε ένα μήνα με το Τσίπρα!

Ένα απαραίτητο ερώτημα σχετικά με τη νέα κυβέρνηση χρειάζεται απάντηση για να ξεκινήσουμε την όποια κριτική η πολεμική η ανένδοτο αγώνα απέναντι της.

Άλλαξε κάτι στις 25 Γενάρη;Είναι ίδιας μορφής και περιεχομένου η νέα κυβέρνηση με τις προηγούμενες των Σαμαροβενιζέληδων;

Απαντάς και προχωράς χωρίς άλματα και μπουρδολογίες η δήθεν επαναστατικές ονειρώξεις του τύπου «Ο σοσιαλισμός άργησε ένα μήνα με το Τσίπρα ».

Στο ερώτημα αυτό απάντησαν προεκλογικά  το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας και οι δανειστές μας (Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ.) νοιώθοντας το κίνδυνο. Τίποτα δεν θα επιτρέψουμε να αλλάξει αυτή τη πολιτική της υποτέλειας, της λιτότητας, της ανεργίας, του ολοκαυτώματος  της κοινωνίας της εργασίας. Κανείς δεν θα τολμήσει να ανοίξει χαραμάδα ελπίδας στην Ελλάδα για να κοιτάξει μέσα από αυτή η Ισπανία, η Ιρλανδία οι εργαζόμενοι ολόκληρης της Ευρώπης που εναγώνια ζητούν το αντίπαλο δέος του σήμερα στη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού. Αν ο μη γένοιτο συμβεί θα το κατατροπώσουμε με τις γνωστές και δοκιμασμένες μεθόδους σε διεθνές επίπεδο(από τη Χιλή του Αλλίεντε  μέχρι τη Βενεζουέλα του Μαδούρο) που διαθέτουμε σε όλα τα επίπεδα στην οικονομία, στη κοινωνία, στη πολιτική, στην ιδεολογία.

Πρώτα και κυρίαρχα το σχέδιο της οικονομικής ασφυξίας της 28 Φλεβάρη (των άδειων ΑΤΜ, της οργανωμένης έλλειψης αγαθών από το χαρτί υγείας της Βούλτεψη μέχρι τις βαφές μαλλιών!!!!) Αυτό θα βγάλει τους «νοικοκυραίους» στο δρόμο, στις πλατείες και η κυβέρνηση της αριστεράς θα καταρρεύσει πριν ακόμη ξεκινήσει.

 Λογάριασαν όμως χωρίς το ξενοδόχο, ο λαός  βρήκε τη χαμένη του αξιοπρέπεια στα πρώτα συμβολικά βήματα αυτής της κυβέρνησης. Η κοινωνία αντέδρασε εκτός γραμμής! και νωρίτερα από τους εμπνευστές αυτού του άθλιου σχεδιασμού. Βγήκε στις πλατείες  από το Νευροκόπι μέχρι τη Γαύδο υπερασπιζόμενη τη δυνατότητα και τη προοπτική να ζήσει με αξιοπρέπεια, με ανεξαρτησία ενάντια στη λιτότητα και τη νεοαποικιοκρατία. Υπερασπιζότανε τη νέα κυβέρνηση χωρίς κόμπλεξ και δεύτερη σκέψη.

Η αριστερά σε κάθε της έκφραση  (εξαιρουμένου του ΚΚΕ) και ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούσε και ντρεπόταν να πει ανοιχτά ότι αυτές οι μαζικές διαδηλώσεις υπερασπίζουν τη νέα κυβέρνηση, τη νέα δημοκρατική προοδευτική προοπτική της χώρας.

Τόσα χρόνια αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κραυγής, καταγγελίας (η συνήθεια ισοδυναμεί με δεύτερη φύση), πως τώρα ξαφνικά «φιλοκυβερνητικές»!!! Άρα άστα στο αυθόρμητο και όπου πάει! Το αιώνιο στρατηγικό λάθος της αριστεράς. .

 Το μπλοκ εξουσίας βρέθηκε σε αδράνεια να παρακολουθεί δυστυχώς για λίγο ποντάροντας στη διστακτικότητα και τη δεύτερη φύση της αριστεράς. Ανένηψε γρήγορα άνοιξε βηματισμό και πέρασε στην επίθεση εκμεταλλευόμενη την ιδεολογική παλινδρόμηση και την έλλειψη εμπιστοσύνης στο κριτήριο των μαζών

 Από κοντά ο Κουτσούμπας και η Κανέλλη έσπευσαν κι αυτοί να απαντήσουν προεκλογικά ότι: όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτα αλλά με τη νέα κυβέρνηση αλλά τα πράγματα θα χειροτερεύσουν οπωσδήποτε!!! Το ΚΚΕ κηρύσσει τον «ανένδοτο»! αυτοϊκανοποιούμενο ως σύγχρονη Κασσάνδρα. Τώρα τα «λίγα» του προγράμματος της ΔΕΘ τα κάνει πολλά! Και λέει ούτε και αυτά δεν κάνει η κυβέρνηση!!!Η επιστήμη στη περίπτωση τους σηκώνει τα χέρια ψηλά, επιτέλους ελέγχεται η σχέση τους ως κόμμα με το μαρξισμό.

Τραγικά πρόσωπα όμως είναι οι διαφωνούντες εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Πόντιοι Πιλάτοι όχι για αυτή καθαυτή τη διαφωνία τους αλλά γιατί πυροβολούν εκ των έσω μια εν δυνάμει προοπτική να αλλάξουμε τον κόσμο μέσα από ισχυρή ταξική διαπάλη κάθε ώρα, σε κάθε επίπεδο. Φρενάρουν τη φυγή προς τα μπρός της κοινωνίας μέσω των πλατειών, του μαζικού λαϊκού κινήματος αλλά και της νέας κυβέρνησης.

Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η άρνηση τους να περάσει αυτή η συμφωνία από τη βουλή.Άλλοτε με νομικά επιχειρήματα, άλλοτε με τρικ και συνθήματα. Κρύβουν το κορυφαίο πολιτικό ζήτημα.

Όταν μια κυβέρνηση της αριστεράς σε μια ρημαγμένη χώρα αναγκάζεται να προχωρήσει σε μια αναγκαία συμβιβαστική συμφωνία που ανοίγει δρόμους, έστω δύσβατους δρόμους για ένα καλύτερο αύριο δεν φοβάται ούτε το λαό, ούτε τη βουλή.

Στην κοινωνία του θεάματος όπως έχει γίνει ο καπιταλισμός, το κύριο δεν είναι η «προστασία» της βουλής ή περισσότερο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά η προστασία της ίδιας της κυβέρνησης από το μαύρο μπλοκ εξουσίας που μαζεύει τα κομμάτια του και επιτίθεται με σφοδρότητα.

Η διαλεκτική είναι η αντίληψη ότι η φύση και η κοινωνία είναι κάτι το διαρκώς κινούμενο. Όποιος δεν το κατανοεί ας κάνει λίγο στην άκρη

Ξεκινάμε λοιπόν από τις χαραμάδες, από τις ρωγμές στην μνημονιακή βαρβαρότητα. Ξεκινάμε από τα όχι στις μειώσεις συντάξεων και μισθών, όχι στην ανθρωπιστική κρίση που ρίχνει στο κενό μάνα και γιό στη Χαλκίδα,  από το άνοιγμα της ΕΡΤ και συνεχίζουμε

Οι μάχες είναι μπροστά μας, ο πόλεμος ξεκίνησε.

 Ουρανία Μπίρμπα